20 maart 2016 Wij sluiten ons seizoen 2015 / 2016 af in stijl.

We zien dat dit seizoen eigenlijk weer veel te snel voorbij is gegaan, maar genieten van deze afsluiting in de wetenschap dat de data voor het nieuwe seizoen al weer gepland staan.

In eerste instantie zou ik eerst op de koffie gaan in Culemborg. Omdat er echter ziekte was aan het thuisfront, besloten we elkaar op de gekozen locatie te ontmoeten. Dan had ik de auto tenminste bij de hand.



Luus was al ver met de voorbereidingen, toen ik arriveerde. Hij had meer reistijd ingecalculeerd en dus kwam ik bij een bijna gedekte tafel. Niet veel later gleed Tom van de trailer en hield ik hem aan het lijntje tot het baasje kwam. Er stonden al verscheidene lege trailers op de P-plaats en dus verwachten we wel het e.e.a. op het water.

Dat viel reuze mee. Blijkbaar waren velen aan het verticalen op de putten, zodat wij de rivier vrijwel voor ons alleen hadden. We maakten direct een flinke trip, zodat het einddoel niet ver meer was. Een fijne stroming gaf ons de hoop op actieve vis.

De eerste halte die we gebruikten bleek al aan een andere boot plek te bieden. We voeren desondanks de put op. Toen kwam de vraag of ik Johan was. Toen ik dit bevestigend beantwoordde, werd de conclusie getrokken dat die ander Luus moest zijn. Dit klopte dus allemaal. Op onze vraag wie er dan in die andere boot zaten kregen we als antwoord: anonieme vissers. Prima hoor wanneer mensen niet op het podium willen. Als gids en pro-staffers hebben wij andere keuzes gemaakt.

Het bleek taai te zijn en nadat de andere boot vertrokken was, konden wij er evenmin iets van bakken. Dus vervolgden we onze reis, naar een volgende hoopgevende bestemming. Daar kwam onze eerste vis boven water. Een fraaie snoekbaars voor Luus.

Maar omdat het daarbij bleef, zetten we koers naar de eindbestemming, die ons eerder zoveel mooie vissen had opgeleverd. Vandaag echter niet, zelfs geen enkele aanbeet. En dus besloten we terug te gaan en onderweg nog enkele goed ogende stekken aan de tand te voelen.

Eindelijk was het dan zover. Een snoekbaarsje wist mijn shad te waarderen en hoewel ik even twijfelde of ik de vis had kunnen haken, kwam een kleine vis binnen boord. Mede dank zij de stuurkunsten van Luus natuurlijk. Hij voer hetzelfde talud nog een keer aan en nu meldde zich een baars op dezelfde shad.

Bij het onthaken bleek zich een klein visje in de bek te bevinden, die ik niet thuis kon brengen. Vandaar dat ik de hulp van SVN heb ingeroepen. Daar meent men dat het om een juveniele Pontische stroomgrondel gaat.

Nu bleek de pap weer op te zijn en dus zochten we verder. Op de stroom diagonalend kreeg ik aan het einde van het volgende talud een echte aanbeet. Enkele runs verraden een snoek en warempel ik kon het roofvispalet vol maken: snoekbaars, baars en snoek.



Zo kwamen we toch nog aan onze trekken en moesten andermaal ervaren dat de ene dag de andere niet is. Maar we zetten door en wisten in de nabijheid van enkele andere boten nog een paar verticale aanbeten uit te lokken. De vis wisten we evenwel niet te haken.

Maar uiteindelijk trok Luus zijn nieuwe hengel alsnog krom op een snoekbaars en hadden we toch weer een doel bereikt.

Hiermee was ook de laatste vis van de dag gevangen, want alle andere stekken die we nog even aan de tand voelden, gaven geen teken van leven. Toch waren wij blij met de fijne visdag, want we hebben weer leuke collega's ontmoet en heel veel gelachen.



Bij de trailerhelling bleken we nu ook de laatste boot te zijn. Dus hadden we onze dag goed benut.
Nu op naar volgend jaar. Althans naar het nieuwe seizoen. Hopelijk heeft Luus zijn wens, een motor met eveneens 50 pk dan kunnen verwezenlijken.