29 en 31 maart 2016 Magere laatste dagen.

Een bever op ons pad.

Aan het einde van het seizoen nog twee dagen om samen met Anne en met Eduard een dag achter de rovers aan te gaan. Het werden twee totaal verschillende dagen die weinig vis opleverden. Hoewel je een andere finish wenst; de vissen waren voor ons blijkbaar op ............

De visdag met Anne was een poging om verticaal nog wat vis in de boot te brengen. Daarvoor hadden we stromend water gekozen. Gelukkig wisten we bij de harde zw -wind enkele stekken te vinden waar we gecontroleerd konden vissen.

Het leek er echter op dat de vis volledig was "weggetrokken". Dit is een dingetje van Anne en mij. Ooit gaf ik te kennen dat de snoeken blijkbaar waren weggetrokken van een bepaalde plek en dat we ze elders moesten zoeken. En natuurlijk gebeurde het toen. Ik had het nog maar nauwelijks gezegd of daar kwam die aanbeet! En dus proberen we het af en toe nog eens. Nu werkte het duidelijk niet.

Dan maar naar een onbekende put. Daar zagen we direct heel veel signalen, maar wel op dieper water. Dat wil zeggen twee keer zo diep als op de rivier en gelukkig rond de tien meter. Ik zocht een plek waar de wind niet te veel invloed had op de boot. En zo konden we heerlijk onze aasjes aanbieden. Er kwamen aanbeten en ik mocht de eerste vis landen. Een snoekbaars.

We zetten lekker door en kregen meer aanbeten. de vissen wilden echter niet blijven hangen. De rustige dril, in verband met het drukverschil, bood veel vissen de kans te ontkomen. Een andere boot kwam ook de put op gevaren en koos direct positie in de andere hoek van de put. Ze waren bekend, zo bleek wel uit de positionering van de boot. Later spraken we de mannen even en bleek dat ze meer succes hadden dan wij.

We hebben desondanks doorgezet en ook tijd genomen voor de heerlijke soep, die Anne had meegebracht. En hoewel we van alles hebben geprobeerd, de vangsten bleven uit. Ook op andere stukken water en met andere technieken. Blijkbaar hadden we in achterliggende periode ons rantsoen al opgesoupeerd.  Gelukkig hebben we desondanks een goede dag gehad en ook weer geïnvesteerd in nieuw water. Het oogsten komt later zeker nog.

Waar blijven ze toch?

De allerlaatste dag van het seizoen koos Eduard ervoor om het gebied dat hij zo mooi vind nog een keer te bezoeken. We gingen nauwgezet werpen en zetten daarbij ook nieuwe aasjes in. Helaas bleven onze goede bedoelingen onopgemerkt........ Althans wij konden geen belangstelling constateren, hoewel onze aasjes mogelijk wel waren opgemerkt. Op kraakhelder water kan het toch haast niet anders. Of alle vis zou verdwenen moeten zijn..........



Dan maar andere manieren aanwenden. Om een lang verhaal kort te maken; ook hier leek het rantsoen op te zijn. Op een grote put zochten we, evenals met Anne, op diepere plekken naar vis en daar kreeg ik welgeteld één echte aanbeet. Er kon helaas geen haak worden gezet.

Er was van alles te zien, dat de moeite waard was.

Zo kamden we allerhande types water uit en zetten diverse technieken en soorten kunstaas in. Het mocht niet baten. En zo kon het gebeuren dat we tegen een blank aanliepen. Maar dat neemt niet weg dat we vol vertrouwen naar het nieuwe seizoen kijken. De eerste afspraken zijn al weer gemaakt.