 |
| Zo'n bonusvis doet de zon wel schijnen toch! |
Georg en Mark wilden echt weer eens mee en verticalen stond boven aan de wensenlijst. Dus spraken we af in de omgeving van een water met potentie. Nu is het altijd weer afwachten of de wisselende weersomstandigheden de eetlust van onze rovers stimuleren of juist doet afnemen. Bovendien spelen luchtdruk en watertemperatuur een rol. Overigens til ik steeds minder zwaar aan die luchtdruk.
 |
| Keep them high! |
Het was koud maar zonnig en de wind was zeer matig. Ik voer gelijk naar de stek die ik in gedachten had en wilde eventueel later nog wel eens elders experimenteren. Dit pakte goed uit.
De mannen hadden beiden dropshothengels meegenomen en visten er aardig op los. Met dood aas dat ze op de haak monteerden of een kleine shad.
 |
| Met de nieuwe muts van mijn schoondochter, passend bij het pak, uniek toch. |
Hoewel er aanbeten kwamen bleven de vangsten uit. Ze hadden geoefend met streetfishing en wisten waar ze mee bezig waren, maar konden helaas geen vis haken. Zelf had ik meer succes met de verticaalhengel. Af en toe kwam er een snoekbaars binnen. Niet groot meer wel voortdurend actie. Hoewel het vrijwel uitsluiten om snoekbaars ging, vingen we ook nog een mooie baars.
 |
| Een mooie zestiger voor Georg. Verdiend! |
Gaandeweg besloten de mannen de dropshottechniek om te zetten in verticaal. Toen Mark een mooie vis haakte bleken de nieuwe hengels toch niet echt betrouwbaar. De hengel kromde zich en de top brak................weg vis. Wat een teleurstelling. Georg ging het beter af. Ook hij haakte een mooie vis en wist deze binnen te halen. Zijn grootste tot nu toe zelfs.
 |
| Face to face. |
Toch bleven de vangsten niet gelijkmatig verdeeld. Mijn hengel leverde aanzienlijk meer vissen op de die van mijn gasten. Ik zie het liever omgekeerd, maar wat doe je er aan. De techniek was nog niet helemaal onder de knie en dus zullen we vaker moeten oefenen. Dit was was een schitterende gelegenheid, een beetje koud maar wel heel rustig weer en rustig water.
Ook namen we de tijd voor soep, linzen en tomaten. Alles ging op. De stroopwafels bleken wel erg hard in deze koude, maar de broodjes en koffie vonden hun weg naar binnen zonder mankeren. En ook het afvoeren van overtollig vocht, verliep probleemloos.
 |
| Wat een dik monster zeg, ruim over de tachtig centimeter. |
De topper kwam toen een grote snoekbaars zich op mijn bruine Boobytrap stortte. Wat een spektakel leverde dat op zeg. Door de slip, slaand met de kop in de oppervlakte en uiteindelijk in het net. Dit kostte nog wel wat moeite, want ook hier valt nog wat te leren, zo bleek. Niet naar de vis toe scheppen dus, maar het net in het water en de vis er boven trekken. En als de vis in het net zit, deze niet aan de steel omhoogtillen, maar het net rechtstandig de hoogte in, zodat het gewicht niet op de steel komt te rusten. Een leerzame dag dus!
We hebben een mooie fotoreportage kunnen maken en de mannen stonden te stralen met deze mooie herinnering. Het gaat er tenslotte om dat we samen deze dag hebben beleefd en alles gedeeld, dus ook de vangsten. Dan maakt het niet uit aan welke hengel de vis ging hangen. Althans niet voor ons.
Omdat de koude zich steeds meer deed gelden, besloten we de terugweg te aanvaarden en nog even een andere stek aan de tand te voelen. Maar niet eerder dan dat ook Mark zijn verticale snoekbaars de catch & releasetechniek had doen ervaren.
 |
| Mooie, warme momenten. |
De andere stekken, die ondieper waren dan de stek van de vangsten, leverden niets meer op. De beelden op de dieptemeter gaven geen hoop. Ondertussen leverde de zon steeds minder warmte en vonden we het welletjes. We pakten alvast zoveel mogelijk in, om vervolgens met een mooie snelheid over het rustige water te scheren. Op naar de helling.
Ik leverde de mannen weer af bij hun auto, zodat ze de thuisreis konden aanvaarden. het eerste stuk nog bij daglicht en dan de autobaan op.
Georg, nog bedankt voor de heerlijke zelfgebakken koekjes in relatie tot de achterliggende feestdagen. Deze dag mogen we er wat mij betreft ook toe rekenen.
