29 december 2016 Hoge luchtdruk blijkt geen probleem om veel vis te vangen.

Twee tegelijk is altijd dubbel feest.

Het is de laatste keer dit jaar dat Jan-Philipp naar Nederland afreist en hij neemt een collega mee. Het zal mistig zijn met mogelijk later op de dag nog een opklaring. Nou, die opklaring konden we wel vergeten. Het was de hele dag mistig en als er al een windje kwam, voelde die ijskoud aan. John, de collega van JP was toch niet helemaal ingesteld op zulke winterse omstandigheden op het water. Gelukkig heeft de gids dan nog wel iets om iets meer bescherming te genieten.

We zijn van de nul af!

Ik vroeg me af of de helling wel dooi zou zijn. Gelukkig was dit het geval; een zorg minder. Na een snelle kennismaking met John, zaten we even later op het water. JP, gedreven als altijd, liet er geen gras over groeien. Dat er een hengel zonder molen was meegekomen deed daar niets aan af.

Ik had er een hard hoofd in nu de barometer een luchtdruk van 1035 - 1040 aangaf. Maar gelukkig trokken de vissen zich er niets van aan.  Al snel was de eerste aanbeet een feit en kon John zijn eerste vis drillen. Niet groot maar welkom en goed om de kieuwgreep mee te oefenen. Er zou vandaag nog veel kennis overgedragen worden! Zoals hoe houd ik de hengel in de boot en hoe show ik mijn vangst.

Daar is er weer één, een fraaie tachtiger.

De aanbeten kwamen vrij regelmatig en de meeste konden we verzilveren. Natuurlijk losten we ook enkele vissen, maar dat hoort er bij. Een plugje werd geparkeerd en een hengel weer opgevist.










JP was één van zijn hengels aan het binnendraaien toen de andere hengel, met shad en zware loodkop vast liep. Omdat de hengel in dezelfde richting als de plek des onheils wees, floepte deze uit de steun: plons!

Daar zit je dan als gids met nota bene aan de andere kant ook nog een vastgelopen plug. Ongelofelijk! Voorzichtig manoeuvrerend eerst maar eens terug naar de plek des onheils. Met een kunstaasredder weet ik even later de lijn met het kunstaas van de verdronken hengel naar boven te halen. Direct de onderlijn maar los, zodat het kunstaas veilig kan worden weggelegd. Nu wisten we ook waar de hengel zich moest bevinden en jawel na nog een paar worpen met de kunstaasredder kwam de hengel weer boven water.  Pfff, het was gelukt!

Nu nog leren presenteren.

Nu het kunstaas aan de andere kant van de boot nog bevrijden. Gelukkig was het gewicht van de kunstaas-redder voldoende om deze plug te lossen. Na deze hele voorstelling konden we weer verder.

Aangekomen bij een brug, kreeg JP een aanbeet. Ik attendeerde hem erop dat hij de hengel laag moest houden en wachten met drillen tot we de brug waren gepasseerd. Zodra we zover waren nam ik zijn andere hengel om deze binnen te draaien. Terwijl ik hier mee bezig was volgde ook op deze hengel een aanbeet. Daarom duwde ik John deze hengel en handen en ontfermde over de andere hengels. Toen alles dat een belemmering kon vormen bij de landing ter zijde was gelegd, kon ik me voorbereiden op de landing van de eerste vis. Toen deze binnen was, nam ik het andere schepnet om ook de snoek van John te scheppen. Enerverend was het wel en de voldoening van het succes maakte het geheel compleet.

Een ijskoude omgeving!

We vervolgden onze reis en besloten tot een sanitaire stop. Als dan alles toch even stil ligt, kun je direct de soep opdienen. Hoewel de mannen het niet kenden, lieten ze zich de mosterdsoep goed smaken. Ondertussen bleef het erg koud, hetgeen de omgeving ons voortdurend bevestigde in ijzige afzettingen.

Op de terugweg nog een paar mooie vissen erbij.

Het was ondertussen zover dat we de terugweg hadden aanvaard. Bij het keerpunt stond het cijfer 9 op de teller. Er kwamen er nog 3 bij, zodat het totaal op 12 vissen kwam. Deze laatste vissen kwamen echter direct in het eerste stuk van de terugweg. Daarna werd het doodstil, zoals we een keer eerder ook al hadden ervaren. De namiddag bleek andermaal niet productief.

IJskoud plezier.

Toch hebben we een superdag gehad met heel veel hoogtepunten, want daar hoort zeker het redden van hengels en kunstaas bij. Verder veel gezelligheid en goed te eten en drinken. Overigens kreeg ik nog wel een paar aanwijzingen voor mogelijke "verbeteringen". Zoals daar zijn: "Glühwein, verwarmde stoelen en aanpassing van de schaalverdeling van de meetlat."
In de beleving van mijn gasten waren alle vissen namelijk groter dan één meter...........................
"Een kleinigheid houd je" zou Anne wel zeggen.

We hebben John in ieder geval veel kunnen leren betreffende het druk houden op de lijn en het presenteren van vissen. Dat  warmere kleding noodzaak is, hoefden we niet uit te leggen. Met nog een paar bezoekjes, is dit snel genoeg bijgespijkerd.