Serge en Robert waren er al eens eerder. Twee dagen achtereen, zodat er ook een overnachting is geboekt. Gelukkig heb ik ze een goed overnachtingsadres aan kunnen reiken. Zodoende kwamen ze nu met een goed en vroeg ontbijt en met een goede lunch op het water. Beter dan dat ene B&B, die mijn gasten zonder koffie en met pistoletjes en kuipjes beleg het water opstuurden. Dat dus niet weer! Dezelfde gasten komen desondanks dit jaar weer en dan met betere faciliteiten.
 |
| Robert pakte de grootste. |
Terug naar Serge en Robert. Vanaf het overnachtingsadres konden ze prima mijn bestemming bereiken. Hun suggestie, een zandput langs de Maas, had ik namelijk niet overgenomen. Het was me te beperkt. Als de put niet produceert, blijft er eigenlijk niets over. Dus naar een locatie die meer mogelijkheden biedt, zolang er maar verticaal kan worden gevist. Dit hebben ze van de "Weltmeister" geleerd en is hun ding. Diezelfde "Weltmeister" heeft mij op hun spoor gezet, waarvoor ik hem erkentelijk ben. Temeer daar ik constateer dat onze techniek blijkbaar nogal verschilt.
We zoeken de rivier op in de wetenschap dat ze daar uit de voeten kunnen. Eerder hebben we de Merwede en de Waal al eens bevist, dus moet dit ook kunnen. In het begin is het erg moeizaam. De harde en koude wind uit het zuiden, heeft blijkbaar een negatieve invloed op de bijtlust. Maar gaandeweg weet Serge een paar vissen te vangen, Maar dan zijn we al bijna een halve dag onderweg.
 |
| Wakker geschud! |
Een keiharde aanbeet schudt ons wakker en niet lang daarna kunnen we een stevige snoek scheppen. Het water is ter plaatse erg helder en met dit mooie weer hebben de snoekbaarzen blijkbaar weinig zin, want ze hebben zich nog niet laten zien. Wanneer er ter plaatse een duwbak arriveert die ook nog eens gaat ontkoppelen, om vervolgens de voorste bak langszij vast te leggen, is het heldere water veranderd in een zandbak. In die zandbak is het speelplezier voor ons zinloos geworden, blijkt wel.
We zoeken ons heil elders en dan weet Serge andermaal een vis te vangen. De eerste snoekbaars is een feit. Het begint er een beetje op te lijken. `Dat het geen forse vis, doet niet af aan de hoop die we nu koesteren. Helaas blijkt het valse hoop! Wat we op stuk water ook proberen, het kost alleen maar shads. die nu regelmatig worden geparkeerd. Dan maar weer elders aan de slag.
 |
| Apetrots! |
We zoeken het snelstromende water weer op, in de hoop dat de zakkende zon positieve invloed heeft op de etenstijd van de snoekbaars. En gelukkig trekken we nu aan het langste eind. Zowel Serge als Robert weten beiden twee flinke snoekbaarzen te verschalken. Ze zijn het er allebei over eens dat dit op zich prima stekken zijn.
 |
| Hopla, al weer zo'n mooie vis! |
We struinen nog een paar stekken af en vangen dus nog een paar mooie vissen. Ook Robert laat van zich horen. Hij neemt behalve de vis hierboven, nog een mooi exemplaar voor zijn rekening. De stemming zit er goed in. Zelf heb ik nog geen aanbeet gehad! Niet dat me dit iets uit maakt, maar het verbaast me wel.
Overigens zet ik mijn hengel ook regelmatig even weg, om me volledig op mijn gasten te concentreren.
Serge weet dus ook nog een paar vissen te vangen. Ik ben er vrijwel zeker van dat de andere boten het niet veel beter hebben gedaan. De meesten waren al vroeg weer vertrokken namelijk.
We hebben er een lange dag van gemaakt en afgesproken dat we morgen eerder stoppen, dan vertrekken de mannen weer naar Luxemburg. Maar het zou wel zonde zijn om bij de huidige weersomstandigheden en de vangsten aan het eind van de middag, vroeg te stoppen.
Wanneer we terug zijn bij de helling zijn we moe en voldaan. Geen dubbele cijfers, maar gedenkwaardige vangsten.
De fles wijn die ik in ontvangst mocht nemen gaat mee naar huis, waar ze nog een jaartje moet liggen, alvorens de kurk er uit mag.
 |
| Een gedenkwaardige dag. |
