Pages

dinsdag 4 juli 2017

26 juni 2017 De "race must go on" op een nieuwe stek met andere vis.

 Na een overnachting in de buurt, keert Roel de volgende ochtend terug, voorzien van lunch en koffie.  We herhalen ons ritueel, alvorens weer ten strijde te trekken. We gaan naar een stuk water waar hij nog niet eerder is geweest. Het weer is andermaal zonnig en de wind dwarrelt wat heen en weer.

De eerste winde voor Roel dit jaar.
We gaan eveneens slepend van start. Zeg maar een slow start! Dit leert ons in korte tijd welke mogelijkheden we zo'n dag hebben. Nu komen we er achter dat de windes actief zijn op het diepere water. De eerste voor Roel dit jaar. Een mooi begin van een dag die moeizaam bleek. Toch kwam de tweede winde nog redelijk snel naar boven.






Nummer twee is ook een feit.
Ondertussen waren we een heel eind gevaren, zowel diep als ondiep. We besloten op een bepaald kunt te keren en langs de andere oever te verticalen. Vanuit het kribvak schoof ik langzaam richting talud. Daar ging mijn shad het diepe in, maar werd rap onderschept. Hadden we ze nu gevonden?






Een stevige dril........... vals gehaakt.
De dril was stevig en bij de landing bleek waarom. De snoekbaars was vals gehaakt! We waren er niet minder blij mee en het gaf vertrouwen in hetgeen waar we mee bezig waren. Helaas bleef het bij die oprisping, want er kwam verder geen vis meer kijken. Ook niet bij Roel die werpend de kribkoppen en - vakken uitwierp. In een schitterende omgeving lieten de vissen ons weten niet onder de indruk te zijn van ..............




Een schitterende omgeving
Ten slotte kozen we eieren voor ons geld. Ik zette de sokken erin om het stuk waar ik enkele dagen eerder wel succesvol was, andermaal aan de tand te voelen. Daar gingen we werpen in de hoop op een roofblei. Niet thuis, ondanks het berichtje op mijn telefoon.








Deze kwam ongetwijfeld van één van de vissers die rond ons bezig waren. "Richting die schapen gooien Johan, daar ligt een mooie!" Op mijn vraag "Wie zegt dit?" kwam evenwel geen reactie. Enkele dagen later kwam het konijn echter toch nog uit de hoed.

Dik en rond bij 55 cm.
Het leek er dus ook op dat de stek die wij bevisten reeds door anderen was bestookt. Daarom gingen we opnieuw slepen en warempel er kwam een snoekje uit. Dit gaf ons de drive nog even langer door te zetten. En Roel wist ook zo'n kleine rakker te arresteren. Leuk hoor die acties, maar wij wilden liever toch nog iets indrukwekkenders te haken.







En onze wens werd vervuld. Roel haakte zijn grootste winde ooit, 55 cm! Toch weer iets memorabels dus! Hij was er blij mee. Hoewel we nog een paar aanbeten kregen, leverden deze geen vis meer op. We hadden er hard voor moeten werken en hadden veel gevaren, maar waren tevreden met het resultaat. En zo kon Roel de thuisreis welgemoed aanvaarden. En terwijl hij onderweg was, waren de foto's ook al onderweg.



Naderhand zou blijken dat die twee dagen toch te zwaar waren. De volgende tweedaagse werd daarom ook gehalveerd. Een goed herstel na de zware ingrepen die hij had ondergaan, gaat toch boven alles. Dan maar iets minder vaak vissen dan we zouden willen. Het lijf liegt immers niet!

Moeder eend onderweg met verschillende formaten jongen.