 |
| Gretig! Helemaal geïnhaleerd. |
Na een lange reis bereik ik de bestemming van vandaag. Gisteren zat ik nog op groot water met veel scheepvaart. Vandaag gaan we klein en ondiep water bevissen. Mogelijk is er nog wat pleziervaart, maar dat verwacht ik in de tweede helft oktober niet of nauwelijks. Het is een beetje mistig als ik arriveer Anne staat al te wachten en terwijl we elkaar begroeten passeert Olga, van de nabij gelegen hengelsportzaak ons en ze nodigt ons direct uit voor de koffie. Deze gaan we zo'n zeven uur later en 27 snoeken verder, halen. Heerlijk toch!
Zodra we de boot te water hebben gelaten en geladen, gaan we aan de slag. Ik zet vooral nieuwe en ongebruikte pluggen in. Al snel wordt deze inzet beloond met een kleine snoek. De haven waarin we deze vangen, keren we niet veel later de rug toe, want Anne wil nog heel wat kilometers maken.
 |
| Een waterig zonnetje |
In een waterig zonnetje varen we gestaag door. Er is nog niet veel activiteit, maar af en toe komt er een snoek binnen. Ook lossen we af en toe een vis. Soms slaan we stuk over, omdat Anne de kansen daar niet groot acht. In een haventje gaat Anne echt even los. Met flinke snelheid jast hij door de haven. Er komen meerdere vissen uit. Een zwaardere vis weet zich van mijn plug te ontdoen, terwijl Anne er wel één vangt. Een stuk of vijf snoeken verder houden we het voor gezien.
 |
| Veel van dit soort gevechten. |
Dan volgt er een traject dat bijzonder succesvol is. Er staat ongeveer een meter water en we vissen kleine dieplopende pluggen dicht bij de boot. Ze vliegen er echt boven op en menige plug moet diep worden verwijderd. Bij één vis zien we dat deze het niet gaat redden. Ik verlos deze vis uit zijn lijden. Deze gaat mee, want achter laten in het water is voor mij geen optie.
Op de terugweg vragen we enkele mensen of ze snoek eten........ nee dus! Snoekbaars willen ze allemaal, maar snoek, ho maar. Omdat we nog een heel stuk terug moeten, varen we flink door en vissen alleen nog interessante stekken uit. Bij een brug staan twee mannen te vissen. Ze draaien de lijnen met dobbers binnen om ons te laten passeren. Op onze vraag of ze snoek eten zegt de één "alles" te eten.
 |
| Blij met iedere snoek. |
Zijn tongval verraadt een andere dan Nederlandse afkomst. Bij deze man vindt de gesneuvelde snoek zijn eindbestemming. Wanneer hij de vis oppakt ondervindt hij de scherpe tanden en verwondt zich. Met een lach overigens. Ik vraag me af of hij niet wist dat deze vis, snoek dus, tanden heeft. Nu weet hij het in ieder geval wel. Bijzonder dat wij Nederlanders geen snoek eten en anderen wel. Is dit het discrimineren van de vis? Het blijft verrassend, al die verschillende gewoonten.
 |
| ook vast in de lijn. |
Wij hebben ondertussen genoten van de heerlijke soep van Anne, zelfgemaakt natuurlijk! We vangen nog een lange en dikke dyneemalijn. We halen deze binnen om uit het water te verwijderen en landen tenslotte een tak, waarin de lijn verward is. Dan blijkt dat er ook nog een kreeft vast te zitten in de lijn. Anne bevrijdt het ongelukkige dier, zodat deze zijn leven ongehinderd voort kan zetten.
 |
| Geen verveling deze dag. |
Het wordt al weer kouder als we de trailerhelling naderen. Een laatste rondje levert me nog snoek nummer 27 op. Het waren geen grote vissen, vrijwel allemaal tussen de 50 en 70 cm. na het traileren gaan we volgens afspraak op de koffie bij Olga. Omdat Anne thuis nog moet koken vertrekt hij al snel weer. Ik neem de tijd om met Bart te praten. We kennen elkaar al heel lang en hebben samen veel meegemaakt. Nu we elkaar eindelijk weer eens zien, haasten we ons niet.
Daarna spreek ik Olga nog enige tijd om ten slotte twee pluggen af te rekenen. Die blijven behalve vissen nu eenmaal vooral vissers vangen en daar ben ik e één van!
 |
| Kan geheel ontdaan van narigheid weer terug, released! |
