Pages

vrijdag 26 januari 2018

19 november 2017 Het moment is bepalend.

Een double hook-up van twee kneiters, die de lijnen ook nog kruisten.
Wat zou het worden, snoeken op klein beschut water of verticalen op de stromende rivier. het snoekwater was nog een heel stuk verder rijden en daarom kozen we voor het stromende water. En zo dachten er blijkbaar velen over, want het was een drukte van belang, zo zagen we gaandeweg.

Maar daaraan voorafgaand lei JP weten vroeger dan afgesproken op de ontmoetingsplek te arriveren. Dus haastte ik me daarheen. We waren warempel gelijktijdig daar. Niet veel later stapte JP bij mij in de auto en reden we naar de helling: auto nummer 3! Dat beloofde nog wat, want we waren er vroeg bij.

Kleurrijke luchten.
Toen we de rivier opvoeren, waren er al heel wat stekken bezet. Daarom voeren we door en startten we op de locatie waar we goede herinneringen aan bewaarden. De rivier stroomde flink en de stek zag er hoopvol uit. Helaas is geen dag hetzelfde en nu bleken we kansloos. Ondertussen lieten we ons nat regenen en genoten van de kleurrijke luchten, geaccentueerd door regenbogen.





Drie van dit slag, de buit jan JP tot nu toe.
Dan direct maar een heel stuk verder om volgers voor te zijn. Gelukkig was deze stak nog helemaal vrij. De harde wind maakte het varen echter ongemakkelijk Toch kwamen er al snel twee baarzen in de boot. Waar waren de snoekbaarzen gebleven? Nou di kwamen wel, maar niet echt van harte. Uiteindelijk wist JP er hier drie te vangen.






Gewoon mooie vissen en wisselend weer.
Ondertussen was het aantal boten opgelopen tot drie. De ene boot zagen we af en toe een vis vangen. Wij namen nog een paar dubbelgevouwen shads in ontvangst en losten nog een paar vissen. Toen zochten we een hoekje in de luwte. Daar gingen we even uit de broek en genoten van een bak soep. Opgelucht en verkwikt vervolgden daarna onze reis.





Diverse stekken deden we nog aan, maar zonder resultaat. Andere boten waren ook zoekende en het waren er vele. We willen eigenlijk nog een paar stekken aan doen, maar ze zijn allemaal bezet! Vanwege de harde wind lagen ze vrijwel allemaal in luwte en hadden weinig actie.

Ieder moment is anders
Daarom besloot ik een diep gat, verder van de rivier gelegen, te bevissen. Toen we de betreffende zijtak invoeren, werd er juist een mooie snoekbaars geschept Daar waren wij verdorie vanochtend ook al. Tja, ieder moment is anders.










Enige tijd later zou het geluk onze kant op vallen, maar dat wisten we nog niet en dus voelde de vangst die we gade sloegen zuur. De diepere plek leverde ons helaas niet op. Daarom gingen we nog een keer terug naar de plek waar we vanochtend wel vingen. Nog steeds die harde wind en bovendien geen vis!

De schemer zet al vroeg in.
Dan maar terug naar ons startpunt, om de fraaie bocht met de stroom mee te vissen. Niets! Boten kwamen terug en gingen traileren. Ik schoof de rivier op en liet de boot meedriften tot de ingang van een put. Daar lagen vanmorgen al boten en ondertussen zullen er ongetwijfeld velen geweest zijn die hier hun geluk hebben beproefd.






Maar zoals gezegd: ieder moment is anders. Onze eerste poging bleven we vruchteloos. Langs het talud leek geen actieve vis aanwezig. Dan maar iets verder naar binnen, daar waar het water toeging tot de put zoekt. Net achter het hobbeltje bleek een hongerige snoekbaars te liggen.De stevige vis hield JP geruime tijd bezig. Hè hè, toch nog loon naar werken.

Loon naar werken.
Hier putten we moed uit en wanneer we even later stroomopwaarts dezelfde stek aanvoeren, stonden we ineens beiden met een kromme hengel. Dezelfde vis? We wisten het niet zeker want de lijnen waren gekruist. Ik dacht direct dat het om twee vissen ging. Eindelijk kwam er een hele forse snoekbaars in de oppervlakte en die schepte ik zonder te weten aan welke hengel deze zat. Want dat deze bevalling nog een vis moet opleveren, stond inmiddels wel vast.

Ik had het net met de vis erin in de boot gelegd en pakte het andere schepnet. Daarmee kon ik ven later nog zo'n donkere kanjer landden. Tjonge wat een geweldige belevenis, zo op de valreep. Jaloerse blikken sloegen ons gade, vanuit de aangeschoven boten. Wij genoten van ons moment!








Een gedenkwaardig afscheid van de dag en het water.
We schoten plaatjes en wisselden een "box"uit. Daarna gingen de vissen weer terug. We besloten nog even door te zetten en warempel JP haakte nog een vis. Helaas ging deze echter verloren. Zodoende  moesten we genoegen nemen met 8 vissen of beter gezegd: we waren heel blij met 8 vissen.







We ruimden alles op, zodat we bij de helling direct konden traileren. Dat deden we dan ook en we waren mooi op tijd. Als we nog langer hadden doorgezet, was het al donker geweest en dat heb ik liever niet. Bovendien hadden de koude en de harde wind hun tol geëist.  Die vermoeidheid wil ik het liefst niet onderschatten. Blij met onze geslaagde missie verlieten we even later ons jachtterrein.