22 november 2017 Een goede leer voor ..................

Met een app laat ik Oscar weten, iets later te zijn. Soms gaat het vertrek nu eenmaal anders dan voorzien. Nu de accu anders in de boot staat, moet de oplader anders geplaatst en stellen de snoeren je voor onvoorziene verrassingen als er één blijft haken aan de boot! Een echtgenote die je op de valreep wijzigingen in de agenda door geeft en hoveniers bij de buren die zich op de boot storten (figuurlijk) wanneer deze naar buiten komt. Na hen te woord te hebben gestaan en voorzien van folders kan ik eindelijk weg.

Snel na onze ontmoeting wordt er getrailerd. We zijn de eersten en niet eens super vroeg. In verband met de wind varen we naar een luwe stek. De stroom die enige dagen flink was, is al weer wat getemperd. Het water stroomt de openingen van de putten en doodlopende armen al weer uit in plaats van naar binnen.

Moeizaam maar toch.

Onze zinnen zijn vooral op het verticalen gericht. Een paar dagen eerder was het best hard werken en dus zijn we benieuwd naar wat vandaag brengt. In eerste instantie niets, maar dan vang ik toch de eerste. De tweede laat niet lang op zich wachten. Bij Oscar slechts een losser. Bij mij doet zich dit nu ook voor. Het blijkt best lastig de vissen goed te haken en bovendien liggen ze verspreid.





We nemen elders een kijkje en schuiven pal langs een damwand en vervolgens met een steeds grotere boog er omheen. We tasten de stroomnaad af en driften met de bocht mee. Het levert allemaal niets op. Dan maar naar een doorgang waar twee boten actief zijn. We schuiven er een stuk uit de buurt, maar onze aandacht wordt getrokken door die geankerde boot!

We vinden de visjes waarmee de mannen vissen wel verdacht levendig. Verder blijkt er leven te zitten in het leefnet dat naast de boot hangt, snoekbaars! Daarom geven het door aan een gerelateerde instantie in de hoop dat er passende maatregelen genomen worden om dit soort stropers-praktijken tegen te gaan.

Vier van dit slag.

Onze irritatie is te groot om langer ter plekke te blijven. We keren terug naar de stek waar we toe nu toe de meeste vissen "haakten". Daar weten we opnieuw enkele aanbeten uit te lokken. Maar verdorie, ze blijven weer niet hangen. De aanbeten zijn onvoldoende overtuigend. Zodoende eindigt onze visdag met slechts vier vissen en scoort Oscar een blanc.





Bij terugkomst bij de helling treffen we de andere boot die actief was bij de doorgang. Zij bevestigen ons vermoeden ten aanzien van het levend aas, waarmee de anderen visten. We zaten er dus niet naast. Zij hebben beter kunnen vangen dan wij, door voortdurend op de traag stromende rivier te driften. Een goede leer voor een volgende keer.