21 februari 2018 Een gezellig trio gaat vissen .......... al hoewel iets meer eerbied zou kunnen!

Vissend vanaf de troon, wat een luxe!

Na jaren lukte het een afspraak te maken om weer eens samen het water op te gaan: vissen! Dat wil zeggen met Frans, die inmiddels de trotse eigenaar is van een mooie Marcraft, maar bovenal vader van twee kleine spruiten. Al met al hectische tijden. Nu hij in rustiger vaarwater is gekomen, gaat het lukken op de vaste visdag van Frans en Oscar en ik mag mee als gast.

En ik mag op de troon zitten! Die "Ouwe" ! Ja die jonge gasten veroorloven het zich mij zo aan te spreken, die "Grijze Jup", zoals ik voordien nog heette. Blijkbaar is er toch iets veranderd. Op de één of andere manier past alles toch perfect in elkaar. Oscar trekt met zijn nieuwe auto de kar (boot van Frans dus) en ik open de poort. De poort naar ??

We weten niet wat we kunnen verwachten op deze zonovergoten winterdag. De voorgaande dagen waren taai, maar de luchtdruk stabiel, terwijl het water in de rivier weer stijgt. We hebben er zin in en gaan hoe dan ook een fijne visdag beleven.

Op de eerste stek zien we dat het water opnieuw de put instroomt. We checken in hoeverre de vis hierdoor wordt aangetrokken en geactiveerd. Het lijkt er echter niet op en daarom gaan we snel verder. Uit de wind laten we de shadjes zakken en kan Frans de boot een stuk makkelijker sturen met twee maten voor zijn neus, die hem het zicht ontnemen. Hij offert zichzelf op, maar behoudt wel de volledige controle over zowel de elektro - als benzinemotor.

Al snel komen de eersten binnen.

Al snel vertaalt Oscar zijn kennis en ervaring in drie vangsten en heeft ook Frans zijn eerste vis binnen. Ongelofelijk, dit hadden we zeker niet verwacht. Ikzelf start slow, zal de leeftijd wel zijn. Maar al snel heb ik ook de slag te pakken en vang menige forse snoekbaars. Al een echte stayer ga ik lekker door en dan komt ook de eerste baars binnen.

Gedeelde vreugde

Frans houdt de scheepvaart strak in de gaten en anticipeert zodanig dat we uit de buurt blijven van de honderden meters en duizenden tonnen vrachtschepen. Dit betekent echter ook dat we regelmatig  de optimale diepte verlaten. Maar niet getreurd hoor, want dan nemen we gewoon even gas terug en bouwen nieuwe concentratie op.







Bovendien hebben we ruim voldoende tijd en aandacht voor de inwendige mens. Alle drie delen we uit en nemen in ontvangst, zoals daar zijn: soep, appelflappen, repen en krentenbollen. Ze versterken de vreugde en het plezier op deze zonnige "Sunny Day". In alle opzichten dus.

Er wordt vandaag volop gelachen.

Eens een andere plaat schieten.

De aanbeten blijven komen, hoewel we niet iedere rover kunnen arresteren. Maar ook vals gehaakte vissen komen binnen. Zelfs dubbel hookups zijn aan de orde. Wij zijn in jubelstemming. Er zijn evenwel ook van die momenten dat het daar beneden even erg stil wordt en wanneer we daar een opmerking over maken, wordt er prompt weer toegeslagen. Zo'n uitzonderlijke dag hebben we nu dus.

Nummer 25? Zo ongeveer dus.

Dan wordt het tijd om terug te gaan en schatten we zo'n 25 stuks gevangen te hebben. We ruimen alles op en maken ons klaar voor de thuisreis. Dat wil zeggen dat Oscar en ik laag gaan zitten, met de rug in de vaarrichting. Frans daarentegen zit met zijn gezicht vol in de koude oostenwind. Dan trekt de huid helemaal strak en moet je later weer ontdooien.








Bij de helling aangekomen meent een andere visser dat we blij moeten zijn dat de banden van Oscars auto niet zijn lek gestoken!? Hij zou de combi (auto en trailer) zo idioot hebben geparkeerd dat iemand anders niet meer kon draaien om te traileren en die persoon was woest geweest. Wij snappen helemaal niets van de commotie en laten het daar maar bij.

Wij koesteren deze dag en laten onze stemming niet bederven door bekrompen geesten die in beperkingen denken in plaats van in mogelijkheden.