 |
| Klaar voor vertrek. |
Vandaag was het de tweede dag dat Andreas met zijn zoons aan boord kwam. We hadden een andere locatie gekozen, zodat ze dus een breder beeld kregen van de mogelijkheden in Nederland. Nu ging het om meer dan slepen alleen. Ook nu kwam moeders de mannen weer afleveren en ging zij zich in de nabijgelegen plaats vermaken, samen met de hond.
 |
| Ook zij wilden nog wel even varen vandaag. |
Andreas liet me al snel weten dat zij ook wel graag even wilde varen, want dat leek haar ook heel leuk. Natuurlijk is dat geen enkel probleem en daarom spraken we af dat ik de mannen bij terugkeer zou lossen en dat moeders en de hond dan aan de beurt zouden zijn. Zo kan het hele gezin meegenieten toch!
Toen we wegvoeren werden we uitgewuifd en konden we opnieuw aan de bak. Het werd een geheel andere dag dan twee dagen geleden. De vissen hadden er niet zoveel trek in en dus werd het geduld op de proef gesteld. gelukkig waren de jongens al iets minder fel op iedere actie van de hengeltop. Een gehaakte vis laat immers een andere actie van de hengel zien dan de hobbel over een steentje.
Maar zeker bij Arvid was het enthousiasme verder onverminderd. Zijn oudere broer Aron liet zijn gedachten makkelijk naar andere dingen afdwalen en was duidelijk de mindere visser. Het was mooi om te zien hoe hij zijn gedachten liet dwalen om ineens tot verrassende acties te komen. Ik kon daar wel van genieten, omdat ik min of meer aan zag komen wat er ging gebeuren.
 |
| Windes als roofvis, een mooie ervaring |
Gelukkig kwamen er toch de nodige aanbeten en hoewel we ze niet allemaal konden verzilveren, kwamen er toch een paar binnen die fotogeniek genoeg waren om met de vissers te poseren. Vandaag moesten we genoegen nemen met één snoek en twee baarzen. Omdat er ook de nodige vissen verloren gingen, wogen die zwaarder dan twee dagen terug.
 |
| Toch weer gelukt en ieder op zijn eigen plek op de foto. |
Wat het resultaat van vandaag interessanter maakte, waren de twee windes. Deze verrasten weer door de keiharde aanbeten en zetten een soort op de kaart die we niet eerder hadden gevangen. Het is altijd weer verrassend dat deze witvissen zo fel aan kunnen vallen op de pluggen, die toch een behoorlijk formaat hebben. Dit levert eigenlijk altijd wel enthousiaste reacties op bij de gasten.
Het mooie weer maakte dat we ons meer ontspannen voelden op het water en ondanks de geringe vangsten, was de dag toch weer sneller voorbij dan je eigenlijk in de gaten hebt. Dus keerden we terug naar de helling waar de mannen alweer werden opgewacht door moeders en haar hondje.
 |
| Er was van alles te zien!! |
Om deze dag nog een ander tintje mee te geven, ging het gas er nog even helemaal op. De jongens op hun knieën naast hun vader in de kuip, lekker veilig. Het was één groot feest. De jongens genoten met volle teugen en dat straalde van hun gezichten af. Ze vonden het geweldig!
Omdat we feitelijk alle spullen al hadden opgeruimd was de wisseling van passagiers al snel geregeld. Het hondje was nog een beetje onwennig, maar al snel kon deze los door de boot lopen en voelde hij zich op zijn gemak. Ik maakte er nog een behoorlijke tocht van en zo voeren we enige tijd over de rivier. Hopelijk was het voldoende om moeders het gevoel te geven dat ook zij helemaal gezien en gewaardeerd werd.
 |
| Genieten op het water, niet alleen voor vissers dus. |
Het feit Andreas en Arvid zich in oktober nog een keer melden voor een tweedaagse gaf mij de bevestiging dat deze dagen naar tevredenheid waren verlopen. En daar is het je als gids toch om te doen. Mensen fijne visdagen bezorgen, waar men met plezier op terug kan kijken. En ja er zijn van die dagen dat de vis niet of nauwelijks thuis geeft, die horen er ook bij. Het kan verschillen, zoals het weer kan verschillen. Met andere woorden: het is nooit saai.
