Pages

zondag 1 september 2019

1 september 2019 Op herhaling en het offer moet worden gebracht.

De grootste van deze dag voor Roel
Doordat ik enige tijd niet kon gaan gidsen, is er veel tijd verstreken sinds Roel mij voor het laatst bezocht. Maar nu is dan weer zover en zitten we allereerst samen een bakkie te doen, alvorens naar onze bestemming te rijden.

Ondertussen is Roel gelukkig een paar keer mee geweest met collega Thom. Leuk voor hen en voor mij om te horen over zijn ervaringen in de omgeving van de Biesbosch. Dan ben ik toch blij dat het in deze omgeving een stuk rustiger is op het water.

Hoewel Roel graag naar het snel stromende water wilde, heb ik toch gekozen voor dezelfde bestemming als gisteren. Temeer daar ik weet dat dit ook één van zijn favoriete stekken is. Door de hitte van gisteren voelde ik me trouwens behoorlijk afgepeigerd, maar gelukkig pakte het heel goed uit.

Onderweg naar het water vielen ons de vele zilverreigers en de verzamelde ooievaars op. Altijd weer een teken in het seizoen. De jongen maken zich klaar voor hun eerste trek, samen met de ervaren ouders. Zonder gps op reis en precies weten hoe en waarheen. Dat is nog eens echt knap.

Het is bij de helling ongeveer net zo druk als gisteren, dat wil zeggen een stuk of vier trailers. De verwachting is dat de plotselinge verkoeling in het weer tot aanzienlijk minder drukte zal leiden wat de overige recreanten betreft. En dat blijkt aan het einde van de dag ook wel.

Dit ziet er niet best uit dus.
De talloze campers zijn gedecimeerd en de mensen die met hun snelle boten over het wateren stuiteren zijn amper verschenen. Ook geen mensen die heerlijk zonnen op de kanten en al het gedoe aanschouwen. Het zal overigens geen verband hebben met het tafereel dat we even later aanschouwen. Een gezonken boot tegen de oever onder het wakend oog van Rijkswaterstaat.

De eerste is binnen, een prachtig gave en gekleurde baars.
Wij gaan lekker slepen, want dit past het beste bij de fysieke mogelijkheden van Roel. Hij geniet hier echt van en kan bovendien lekker genieten van alles om ons heen. Het duurt even maar dan komen de eerste vissen binnen. Dus niet bezweken voor de plotselinge daling van de temperatuur van 30 naar 20 graden. Het gaat direct weer om snoeken en baarzen.







Ik mag er af en toe ook een vangen.

Roel vist aan de buitenkant, met dieplopende pluggen. Zelf heb ik een hengel in de oever meelopen en eentje in het schroefwater. In het begin maakt het niet uit, want op alle hengels wordt vis gevangen. Net als gisteren, niet veel maar toch telkens weer één. Uiteindelijk zou de teller, net als gisteren, op 24 komen te staan en eveneens 5 soorten.







Dan is er het moment dat ik een veerpontje moet laten voorgaan. Ik schakel de motor in zijn vrij en laat de boot uitdrijven. Wanneer ik de motor weer wil inschakelen, zie ik dat mijn hengel flink krom staat. Er hangt nota bene een snoek aan! Blijkbaar heeft hij de drijvende plug gegrepen toen deze naar de oppervlakte steeg. Omdat de vis niet goed gehaakt is, gaat deze verloren. Niet getreurd, want we komen voor het vissen en dit is weer zo'n moment dat je wordt verrast en dat laten we graag gebeuren.


Gewoon blijven vangen....... alhoewel??
Roel is vooral de man van de snoeken. Hij vangt er meerdere en ook mooie formaten. Wanneer er op enig moment meer aanbeten van het ondiepe komen, dring ik toch aan dat hij die hengel ter hand neemt. Dit is echter tegen Roel's principe. Hij vist eigenlijk altijd met één hengel en die houdt hij consequent in de hand. Toch laat hij zich deze keer overhalen.








Natuurlijk gebeurt er dan geruime tijd niets. Daarvoor vang ik nog een forse winde en een mooie roofblei. Maar nu wil het niet meer lukken en grijpt Roel weer terug naar zijn principe, welke direct wordt beloond met een fraaie baars. Zie je nu wel...............

Ook snoekbaars.
Ondertussen zijn er ook snoekbaarzen verschenen en hebben we twee dagen op rij vijf soorten vis. In de wetenschap dat vele vissers gerichter voor bepaalde soorten gaan, blijf ik volop genieten van die verrassingen. En de formaten zijn vandaag eveneens om blij van te worden.









Een stevige winde, die voor een stevig robbertje vechten zorgde.
Dan ineens zit Roel met zijn Timber Tiger echt vast. Dus vaar ik terug en leg de boot in de juiste positie. De lijn gaat in de kunstaasredder, maar wordt bij het sluiten precies doorgesneden. Dat is verschrikkelijk balen. Roel laat weten dat hij er in berust, maar is even vergeten dat ik ook mijn principes heb. Ik geef niet zomaar op.

Een leuke roofblei maakt het vijftal soorten compleet.
Met de kunstaasredder tast ik de bodem af en voel een paar keer wel even iets hangen. Dan komt de afgesneden lijn ineens boven en die weten we te pakken. Dan kan de kunstaasredder alsnog op zoek naar het obstakel waar de plug aan vast zit. Er komt een nylonkous naar boven, samen met de plug. Yes het is gelukt! Een kwestie van principes!







Roel snijdt met veel moeite de plug los uit de kous. Wanneer dit gelukt is, laat hij de kous los en jawel hoor................ deze neemt en passant even een andere plug mee naar beneden. Helaas kan ik deze niet meer terughalen en moest er blijkbaar echt een plug worden geofferd. Gelukkig niet de favoriete plug van Roel maar eentje die makkelijker kan worden vervangen.

De laatste vis van de dag.
Bij de laatste vis spreken we nog even de veerbaas ter plaatse, een bekende. Hij heeft meer berichten over goede vangsten gehoord. Overigens slechte resultaten op het Hollands Diep. Ik ben derhalve blij met mijn keuze en ervaar andermaal dat er eigenlijk altijd wel vis kan worden gevangen, maar soms ben je gewoon kansloos. Dan laat het wild zich niet zien, hoor ik jagers wel eens zeggen.

Wij zijn in ieder geval erg blij met deze dag, die ons weer veel heeft doen ervaren. Zo rijden we huiswaarts en nemen de pauze die Roel nodig heeft om uitgerust aan de thuisreis te beginnen. Het is de bedoeling dat we snel weer samen op stap gaan in de maand die doorgaans mooie resultaten oplevert.