9 september 2019 Je hart volgen.

Roel voelt zich helaas andermaal zo slecht dat hij niet kan komen. Een volgende noodzakelijke operatie wacht. Hoe jammer is dit, als je zo graag wilt en je er al zolang van tevoren op verheugt. Lang van te voren, opdat het niet mis kan lopen en dan elke keer weer de vraag of het er van gaat komen??

Omdat het weer ook nog eens meewerkt, des te triester. Ik kan de verleiding niet weerstaan en besluit alleen te gaan. Even bellen voor een vlaggetje en gaan met die banaan. Wat eten en drinken mee en het water op.

Wat een heerlijk gevoel, gepensioneerd en dit allemaal nog kunnen, zowel financieel als wat gezondheid betreft. Ik geniet met volle teugen, Roel in gedachten! En dan Eduard! Het is niet vanzelfsprekend, het is een cadeau.

Ik wilde graag betere foto's.

Op de oever van de rivier zie ik een kleine zilverreiger en verderop nog één. De Minn Kota gaat erin en de Honda uit. Langzaam vaar ik in de richting van die schuwe vogel. Dichterbij dan 50 meter kom ik echter niet, bij geen van beiden. Helaas, niet de foto's die ik had gewild.

Dan maar verder om te zien dat er al een bootje ronddobbert op mijn beoogde stek. Dan maar iets verderop. Verticalen en werpen, terwijl er een shad mee hobbelt langs de bodem. Niets.

Ze worden iets groter

Ik wil dan toch kijken of slepen effectiever is. het duurt even en dan komen er een paar aanbeten rond de drie meter. Twee snoekbaarzen kan ik landen. Niet groot, maar welkom. Heel veel verder, na enige tijd diep te hebben gesleept, toch maar weer naar de oever. Dan komt de derde snoekbaars binnen. Een mooi exemplaar en ze worden steeds iets groter.





Hoewel het niet wild is, blijft het genieten zo lekker relaxed langs de over te tuffen en alles in je op te kunnen nemen. Alle vogels, bloemen en bomen, die alweer richting herfstkleuren gaan. De schapen houden de dijken mooi kort, het ziet er uit als een biljartlaken.

Een mooi exemplaar, waarmee ik blij ben.

Dan ineens een forse dreun en een grote baars komt een kijkje nemen. het is en blijft een kwestie van volhouden.

Hoog en dik, maar vooral een kick om weer zo'n mooie vis te mogen vangen.

Dit levert enige tijd later een forse winde op. Zo maar drie soorten en fraaie vissen.

Een indrukwekkende vis vanaf de ondiepte.

Ten slotte ga ik weer richting helling en neem nog een lange oever mee. Daar gebeurt niet veel. Toch komt daar wel die ene indrukwekkende snoekbaars boeven water. Een heerlijke dril en een hoge vis met een brede rug mag ik even later retourneren.

Een laatste aanbeet, een baars waarschijnlijk, resulteert in een losser. Hoort erbij. Even later haal ik alles binnen en ruim de boel op. het traileren gaat van een leien dakje en dan lever ik mijn vlaggetje weer in. Bestel koffie en breng de Tomasco weer naar huis.