23 oktober 2019 Die ongelofelijke dag van euforie en vertwijfeling.

Een hengel die in de spiegel prikt, wat een rust.

De aanloop naar deze visdag is bepaald niet prettig. Door onvoorziene omstandigheden staat het feest van ons 50 jaren samen zijn op losse schroeven. Greetje en ik hebben maanden geleden een feest gepland en nu blijkt dat de gemeente roet in het eten gooit inzake de locatie. Meedogenloos slaat de bureaucratie toe. En dat ''één week van tevoren!"

Gisteren heb ik een gidsdag gecanceld om naar alternatieven te zoeken. Toch lijkt er nu enig begrip uit het gemeentelijk apparaat te komen. Er zijn vele overnachtingen in de omgeving geboekt door gasten die van ver komen en alle inkopen e.d. zijn gedaan. Ik kan er nu even niets meer aan doen en hoop dat het op de valreep goed gaat komen.

Totaal gerenoveerd die Lindner.

Dus stap ik 's morgens vroeg in de auto om aan de lange reis te beginnen. Hoewel het behoorlijk druk is, kan ik goed doorrijden en ruim anderhalf uur later kan ik Anne begroeten. Hij staat trots naast zijn geheel gerenoveerde boot. Die is er werkelijk gigantisch op vooruit gegaan.

Na alles te hebben bekeken en de spullen ingeladen te hebben gaat de boot te water. We spreken over de tijd dat het ons maar niet lukte samen te gaan vissen. Inmiddels heb ik het nagekeken en Anne heeft gelijk: twee jaar geleden! Waar blijft de tijd. Gelukkig bieden de mapjes met foto's van al mijn visdagen uitkomst om het te achterhalen.

Alles in dit schitterende decor lijkt te bewegen, behalve het decor zelf.

Na een extra check op de auto, om zeker te weten dat deze afgesloten is, vertrekken we.
Anne is heel vertrouwd met het water hier en weet welke techniek hij het beste toe kan passen om de snoeken te misleiden. En dat hij daar bedreven is is, blijkt direct. Binnen de kortst mogelijke keren heeft hij al meerdere snoeken in de boot.

De Triple Pikefighter Jointed scoorde erg goed.

De pluggen die hij inzet, heb ik juist thuis gelaten. Maar als ik in het verre verleden duik, herken ik de truc. Dieplopende pluggen vlak achter de boot. Ze maken ontzettend veel tumult en zitten dicht bij de bodem. Maar ik heb vergelijkbare pluggen die ondiep lopen (Pikefighter Triple Jointed ) en die naarmate ze verder achter de boot zitten, ook de juiste diepte weten te vinden.

Die omgeving!

Ondertussen geniet ik van de omgeving. Die is werkelijk schitterend. Het is windstil en die pastelkleuren weerspiegelen prachtig in het water. Ik maak veel foto's, terwijl Anne stug door vist. Ik neem er graag de tijd voor, omdat het mij een compleet gevoel geeft. Je maakt er als het ware deel van uit.

Opmerkelijk zijn af en toe de tekeningen in de lucht, althans wat je er in ziet. En ieder mens kijkt anders en het zal bovendien altijd een persoonlijke interpretatie blijven. Ik zie bijvoorbeeld heel duidelijk de staart van een vis in één van die weerspiegelingen. Later blijkt dat Anne er de open bek van een snoek in ziet. Hoe dan ook; de vis stond blijkbaar in de lucht geschreven en gaf volop gehoor aan dit positieve teken, want zo legde ik het natuurlijk (achteraf) uit........

Het is maar wat je er in ziet.

Intussen gaat het gelijk op met de vangsten en als ik een andere plug (naam onbekend) inzet die zich nog nooit heeft kunnen bewijzen, dan loopt het bij mij ook als een trein. Bij ongeveer 15 vissen besluit ik de teller ter hand te nemen, want het is gewoon niet bij te houden. Helaas lossen er ook nogal wat vissen, zodat de teller niet bij iedere aanbeet een extra klik kan krijgen.

Het is niet te geloven, hoe actief de snoeken zijn. En niet alleen de snoeken, want de hele natuur is actief. De vogels bijvoorbeeld laten duidelijk van zich horen en de lucht zit er vol van. Naast ganzen  zien we ook verscheidene ijsvogels en het vee in de wei is eveneens flink in beweging. Vluchten koperwieken en kramsvogels vliegen over.

De verzameling is in volle gang.

Bijzonder vind ik altijd het verzamelen van de ooievaars voor de grote tocht naar het zuiden. We zien hoe zich in een weiland steeds meer ooievaars verzamelen. Het is lastig te fotograferen, omdat er telkens struiken of hoge planten voor staan. Als ze opvliegen kan ik een leuke plaat schieten en is deze herinnering vastgelegd om er nog vaak op terug te kijken.

En daar gaan ze.

Wat de vangsten betreft, het wordt echt te gek, terwijl het absoluut geen snoekweer is...... Hoewel de wind later iets opsteekt, is het toch vooral erg rustig weer en komt de wind uit het oosten. Geen harde wind en ook de buien ontbreken, terwijl de snoeken jagen als gekken. Althans op het moment dat ze onze "lures" waarnemen. En dan missen we bovendien nogal wat vissen.

Op enig moment is het tijd voor de lunch en tovert Anne zijn zelfgemaakte gehaktballen tevoorschijn. En zo wordt het feest alleen maar groter. We nemen er ruimschoots de tijd voor. En ondertussen probeer ik er achter te komen of het licht voor ons feest op groen is komen te staan. Dan komt de mokerslag, het kan definitief niet doorgaan op de besproken locatie.

De plug die tot nu toe weinig opleverde, bleek nu ongelofelijke kwaliteiten te hebben.

De aanvraag van de ontheffing, die was aanbevolen, is afgewezen. Het ambtelijk apparaat is € 250,= wijzer en de domper des te groter. De koninkrijkjes binnen het apparaat houden er blijkbaar allemaal eigen normen en waarden op na en verschuilen zich achter elkaar. Ook iets om gek van te worden!!

Wat rest is een keus te maken uit de minst slechte alternatieven. Anne vraagt of ik nog wel zin heb door te gaan. Omdat ik nu toch niets kan doen, wil ik deze dag optimaal beleven en gaan we door.

En de volgende...... bizar gewoon.

De vissen blijven komen en Anne is voortdurend bezig de waterstand in de boot te controleren.
Een te verhelpen mankement aan de kiel, ten gevolge van de renovatie,  is de oorzaak.We houden de voeten droog en lozen  het overtollige water met behulp van de bilgepomp .

De vangsten gaan gewoon door en de teller passeert nota bene de 30. En nog houdt het niet op, terwijl er dus ook nog vissen verloren gaan. Geen hele grote vissen, tot zo'n 80 cm. Wij blijven ons verbazen over die eindeloze bijtperiode en zijn er heel blij mee.

Een binnenkomend telefoontje laat ik gaan, omdat er gedrild moet worden. Dan moet ik later maar even terug bellen. Het is één van de gasten voor het feest. En dan weet je weer dat het samenzijn met vrienden en familie  al het andere overstijgt. Het feest gaat door en we maken er gewoon iets moois van, ongeacht de locatie.

Mooie vissen blijven het.

Bij een haven zie ik een echt grote snoek als een walvis boven water komen. Even later nog zo'n actie en wij blijven maar vangen. We stoppen als de teller op 42 staat en ruimen dan op.  Ondertussen zwalken mijn gedachten tussen het op handen zijn de feest en hetgeen ons hier overkomt. Het ligt zo dicht bij elkaar.

Later blijkt dat onze gastvrouw het (slechtste) alternatief heeft weten om te turnen in sfeer waarin iedereen zich welkom kan voelen. Positief blijven en elkaar ondersteunen blijkt een prima remedie om vervelende situaties het hoofd te bieden.

We sluiten af met een bezoek bij een hengelsportzaak die aan de vooravond van de opheffing staat.
De zaak is gesloten in verband met de voorbereidingen voor de uitverkoop, maar daarvoor ga ik niet. Ik wil de eigenaresse graag gedag zeggen.

Ook nu is dat moment van machteloosheid weer nadrukkelijk aanwezig, zoals bij de organisatie van ons feest. Het verdriet bij haar is erg groot. Iets dat in feite jouw leven is, los te moeten laten is geen kleinigheid. Het is een rouwproces is waar je in belandt.  Dit is wat ik aantref en mij rest slechts haar heel veel kracht en sterkte toe te wensen, opdat haar leven ook weer "luchtig" wordt.

Ik rijd in het donker weer naar huis, waar lichten de weg wijzen. Als je vergeet het eigen licht aan te doen, wordt je onzichtbaar. Dit dringt eindelijk door bij de bestuurster van een auto die onverlicht de invoegstrook opkomt.

Soms zou je onzichtbaar willen zijn. Dan leef je echter niet en dus volg je de weg die jouw leven is. Stilte in een vlak land met schitterende weerspiegelingen, kan dan als een verademing worden ervaren.