6 november 2019 Vis haken en drillen is vandaag oneerlijk verdeeld.

Een zomerse dag tussen de natte en winderige dagen in november.

Voor de derde keer komt David langs. Dat wil zeggen dat hij in zijn vrouw een week in een vakantiepark verblijven en hij een dag bij mij op de boot stapt. Ik heb een locatie uitgekozen die voor hem behoorlijk gunstig ligt. Een uurtje rijden moet toch te doen zijn.

Als ik arriveer, zie ik hem al staan. Nog niet bij de helling maar wel met zicht op de helling. Als hij mij gezien heeft, weet hij het zeker, daar moet hij ook zijn. We zeggen elkaar gedag en mij valt op hoe goed hij er uit ziet. De ingrijpende operatie van een paar maanden geleden heeft hem goed gedaan.

David is weer een vrij mens. Hoeft niet meer voortdurend alert te zijn of er wel een toilet in de directe omgeving is en het eten is eveneens een stuk minder moeilijk. De ziekte van Crown die hem bijna twee decennia heeft belast, blijkt het niet geweest te zijn............. Wat de nawerking van al de medicijnen na al die jaren hebben aangericht zal de tijd nog moeten leren!

Maar nu gaan wij eend dag genieten van het droge weer en worden we zelfs nog op wat zon getrakteerd. Het weer van de afgelopen dagen zou zelfs het cancelen hebben kunnen leiden. Nu is het echter helemaal droog en dit is al een geweldig pluspunt.

Als ik de boot wil traileren, wil de boot niet schuiven! Oh ja, de buckles ben ik vergeten los te maken. De auto even weer vooruit en de banden los maken. Dan gaat het van een leien dakje. Blijkbaar even vergeten tijdens het gesprek met David.

Op het water leg ik de boot in de luwte en tuigen we alles op. De beoogde hengels worden uit de "kast"gehaald en klaar gezet voor gebruik. Dan gaan we verticalen op een diepe plek bij de rivier. De signalen zien er hoopvol uit, maar meerdere ritjes het talud op en talud af , maken duidelijk dat de vis nog geen trek heeft.

Het was al snel raak en dus moest David drillen!

Dan verder naar de volgende stek. Hier blijkt het direct raak. De eerste snoekbaars wordt door David gedrild. Direct daarna is nummer twee aan de beurt en nummer drie komt er vlot achter aan. het zijn allemaal stevige aanbeten en de vissen zitten goed gehaakt.

Dan krijgen we gezelschap van een Duitse boot. En ja hoor, ze gaan prompt voor ons liggen.  Prompt vangen ze ook hun eerste vis. Hier heb ik echter geen trek in. Ik zeg hun dat Nederland blijkbaar geen viswater genoeg heeft, maar ik persoonlijk nooit zo te werk zou gaan.  Ze begrijpen de boodschap en taaien af.

Ik probeer het nog enige tijd op deze stek en krijg nog een keiharde aanbeet, zo eentje waar je geen vis op vangt! Daar blijft het bij en dus hebben we een hoopvol begin.

Ik vaar een heel stuk verder  en daar proberen we het opnieuw. Al snel blijkt dat we hier weinig kans van slagen hebben en dan steek ik de rivier over. Daar gaan we weer langs dezelfde dieptelijn aan de slag. Boven en onder de 5 tot 6 meter is nauwelijks een vis te zien en dus hebben we vertrouwen.

Dan ineens ervaar ik weer een keiharde beet en de gewicht duidt op een flinke vis. Ik zet David aan het werk, die ook merkt dat dit iets groters is. Helaas staat hij even later met een slappe lijn. Het feest is over, de vis gelost.

Dan voor ik naar een stek waar al een boot ligt en dus vaar ik door. We bergen de vertikaalhengels op en voorzien grote zware hengels van groot kunstaas. De lijn in het schroefwater voorzien we van een kleien allround plug. Zo gaan we slepen op grote snoek.

Het eerste rondje op de put levert niets op. Tijdens de tweede ronde stop ik de boot op een plek waar relatief veel vis zit. Hier gaat een dode sardien overboord, die onder een dobber hangt. Langzaam varend op de elektro maak ik een soepje, versie oplos, voor ons klaar. En terwijl we deze nuttigen, vissen we met de dobber verder.

Omdat de rubber stoppers te hard zijn geworden, schuift de dobber te ver omhoog en raakt de sardien de bodem. Dit moet niet en dus moet ik maatregelen nemen. Een stuk lijn afgeknipt van de hoofdlijn is voldoende om een schuifknoop op de lijn te zetten, zodat het probleem is opgelost.

Omdat het eten is genuttigd monteer ik voor David nog een fireball, die wordt voorzien van een voorn. Nu kan hij weer vissen in de hoop dat er een flinke predator in trapt. Vandaag echter niet en daarom slepen we laatste stuk nog even met het grote kunstaas. Het levert evenwel niets op.

Dan gaan we weer de troebele rivier op.  Op een plek waar ongetwijfeld al meer boten hun geluk hebben beproefd, gaan we weer aan de slag. Ik laat mijn shad zakken en vrijwel direct krijg ik een reactie. Het korte felle tikje doet mij de haak zetten en ik laat David weten dat hij weer aan de bak kan.

Even kijkt hij me ongelovig aan, denkend dat ik nog helemaal niet aan het vissen ben. Dan neemt hij de kromme hengel toch maar aan en drilt de snoekbaars. het net kan er weer onder en we zijn een vangst verder.

Dan wordt het weer moeilijk. Tot ik langs een damwand ineens een vis aan de lijn ervaar. Geen grote en ik heb geen aanbeet vernomen. Toch vis en nu drilt David een snoekje. In ieder geval weer actie.
Omdat ik nu in de buurt van de boot die ik vanochtend heb aangesproken op hun opdringerige gedrag, maak ik rechtsomkeert en probeer het achterliggende traject nog een keer.

Een mooi getekende snoek valt ten prooi aan mijn gast.

Enige tijd later kan ik de haak opnieuw zetten. Nu is het een groter exemplaar, die het af gaat leggen tegen David. Een mooie snoek is zijn deel en hij is er blij mee. Helaas heeft hijzelf echter nog niet één vis gehaakt.

Vanaf dat moment wil het niet meer lukken. Het slepen met dieplopende pluggen langs het talud levert geen enkele aanbeet op. Wanneer ik een goede stek aan wil varen komt er van de andere kant een boot in volle vaart aangevaren. En jawel hoor, precies daar waar ik wil zijn, leggen zij de boot neer.

Het zijn bekenden en ik zeg ze dan ook nog wel even dat ze op mijn stek zijn gaan liggen. Omdat ik hier gewoon nog te ver vandaan was, gebeurt alles vanuit de grap. Nu korte vertrekken ze ook weer en hebben duidelijk geen succes gehad.

Ten slotte voelen we de stek waar we onze eerste successen boekten nog een keer aan de tand. En warempel, ik ervaar een keiharde beuk en een zwaar gewicht dat veel weerstand biedt. Snel overhandig ik de hengel en leg de boot voor anker. Dan ga ik klaar staan met het schepnet. Dit is echter niet meer nodig, wanneer de vis zich heeft bevrijd van de haak!

Het is ondertussen ook tijd om terug te gaan.

Wat jammer nu, want dit had de vis van de dag kunnen zijn. Maar goed het mocht dus niet zo zijn. Daarom willen we de allereerste stek nog eens uit proberen. Helaas blijken onze Duitse collega's daar post gevat te hebben. Dan varen we maar door naar de helling.

Eerst ruimen we alles weer op in de boot en varen dan naar de kant. Al snel staat Tom weer op het droge en pakken we de spullen in de auto's. Vervolgens nemen we afscheid en zegt David "tot volgend jaar". Dan moet hij zelf echter ook weer vissen gaan haken, vinden we beiden.

De volgende dag tref ik bijgaand mailtje aan:

Hi Johan, just wanted to drop you a line to thank you for a really relaxing day. I hope that you got home safely. I also wanted to clarify that I was in no way disappointed with the services that you provided, indeed you provided a really enjoyable day and excellent company as always.  I was only disappointed with the number of fish that I caught, a factor over which you have no control. I am really looking forward to another expedition next year and I will let you know as soon as I have identified a suitable date. Take care and regards to you and your family. Best wishes

Dave