15 juni 2020 "Het heerlijke avondje is gekomen" en dus gaan we de cadeaus uitpakken.

Heerlijk dus, om zo van de lange avond te kunnen profiteren.

Jöran is nog maar met net terug van vakantie en heeft het vissen in het thuiswater blijkbaar erg gemist En zo kan het gebeuren dat hij deze dag twee keer het water op gaat. Ik had deze avond niet aan me voorbij laten gaan, maar ga indien mogelijk, toch liever samen.

We hebben afgesproken bij de helling en het toeval wil dat we achter elkaar aan rijden. Ik moet nog "even" het vlaggetje om hard te mogen varen ophalen. Dat even gaat niet zonder slag en stoot en als ik eindelijk geslaagd ben, heeft Jöran de boot al in het water liggen.

Het is heerlijk weer. Geen harde wind en een lekker temperatuurtje.  We gaan slepen, in de hoop dat de hevige regen van de afgelopen nacht iets heeft wakker gemaakt, daar onder de waterspiegel.
Na een klein stukje slepen, haakt Jöran een baarsje. De eerste actie is er dus en kan snel terug naar waar die hoort.

We zien grote groepen ganzen, die zich zo veel mogelijk uit de voeten maken, als wij in de buurt komen. In het hoge gras worden de kleintjes al snel onttrokken aan het zich. Van de grote zien we lange tijd nog alleen de koppen van de oudere dieren, die ons nauwlettend in de gaten houden.

Het verveelt nooit, dergelijke vissen, c.q. rovers.

Dan blijft het een poosje rustig en juist als je denkt dat de snelle start een slecht voorteken is, meldt zich nummer twee. Als we van dieper naar ondieper water varen, weet Jöran waarom hij deze ochtend heeft geoefend. Hij haakt een snoek die flink tekeer gaat. Maar de ervaring van de visser wordt hem fataal. Hij gaat op de foto! Niet omdat we iets heel bijzonders hebben gevangen, maar om de herinnering levend te houden.

Ook dit slag snoekbaarzen verveelt dus niet.

We maken een rondje en langs een damwand weet mijn plug een snoekbaars te verleiden. Niet groot, maar wel soort nummer drie. Ook dit biedt ons voldoening. Daarom schieten we snel een paar plaatjes en terug gaat ook deze weer. Op naar de volgende aanbeet. We gaan er warempel in geloven dat ze weer los zijn.

Één van de krenten van deze avond.

Langs een lange rechte oever lopen de pluggen op verschillende dieptes. In de kant wordt mijn plug andermaal gegrepen door een flinke vis. Terwijl Jöran alles voor de landing in gereedheid brengt, dril ik de vis uit, totdat deze het net in kan. En wanneer dit is gelukt, ligt er een formidabele snoekbaars in het net. Wij zijn er super blij mee. We boffen maar weer, terwijl we nog niet weten wat er nog meer in het vat zit.

Bij zo'n vis moet je wel serieus kijken toch!?

Dit duurt echter niet zo lang,want dan kan Jöran weer een de bak. Ook nu is de tegenstand flink en blijft het geruime tijd gissen wat hij heeft gehaakt. Dan ineens is daar weer zo'n kapitale baars! Tjonge wat weer een monster zeg! Gek hoor dat we zo vaak dit slag baarzen mogen vangen. Als hij helemaal recht ligt, wat vrijwel niet wil lukken, zien we dat de vis 50 cm meet.

Ook nu maken we er een flinke reportage van. Als de vis terug gaat, blijkt deze even wat tijd nodig te hebben om weer volledig bij bewustzijn te komen. Daarbij wordt de helpende hand geboden en dan laat de vis zich terug zakken in de wereld waar wij geen zicht op hebben.

Als we enige tijd later weer een vis haken, blijkt het om een snoekbaars te gaan en zo krijgen wij het gevoel dat het vanavond weer helemaal goed zit. Een illusie die daarna steeds duidelijker wordt. We slepen nog geruime tijd door, zonder enige respons. Een paar andere visboten scharrelen in buurt rond.

Tot nu toe lopen de vangsten mooi op ...............

Op een andere stek gaan we verticalen en jiggen. We moeten al snel toegeven dat we kansloos blijken te zijn. Formaten, soorten en gewichten van allerhande ingezet kunstaas blijken hun aantrekkingskracht volledig kwijt te zijn geraakt. En daarom laten we het voor wat het is en vertrekken weer naar de jachtvelden die ons mooie vis opleverden.

Uiteindelijk weet Jöran hier nog een fraai snoekbaars te vangen. Hoe kan dit toch? het weer is onveranderd en aangenaam. Waarom wilden dan even geleden nog wel en nu niet meer. De "uit"knop is ingeschakeld zou Vincent waarschijnlijk zeggen.

Deze was even vergeten dat de "uit"knop aan stond.

Op het laatst gaan we volledig over op werpen en vissen de verbinding van de plas met de rivier volledig uit. Ook nu vissen we de verschillende waterlagen af en voelen stroomnaadjes nauwlettend aan de tand. Het mag allemaal niet baten en dan wordt het tijd om alle zegeningen te koesteren en terug te keren.

Nadat we alles hebben ingepakt, keren we terug. Met de aanwezige ervaring is dit snel gefikst. Wel moet Jöran nog flink aan de bak met het lieren. Ik dring er nogmaals op aan om een elektrische lier aan te schaffen. na een "vermoeiende" trip is dit een weldaad. Ik sta er bij en denk aan de afstandsbediening waarmee ik moeiteloos de klus kan klaren. Dit gun ik Jöran ook.

Geen straf om zo gebruik te kunnen maken van de boot, de natuur en de zomerse omstandigheden.