30 mei 2020 Niet de gedroomde start.

De bekende krent.

We hebben er lang naar uitgekeken, maar nu kunnen we weer. Hoewel! We blijft nog even beperkt tot twee personen, want vanwege de corona is de middelste stoel in de boot niet beschikbaar en wordt vooraf gevraagd aan de gasten of ze corona-proof zijn.

JP liet van te voren al weten helemaal voorbereid te zijn. Al het materiaal weer tip top in orde en met hele goede zin. Toen hij bij de afgesproken helling arriveerde bleek dat hij zijn chauffeur had meegebracht. Dat wil zeggen dat zijn echtgenote hem kwam brengen. Welke echtgenote is zo elegant? De zijne dus, omdat ze ging wandelen met een vriendin. Later kwam ze hem nota bene ook weer ophalen. Wat een luxe toch.

Wij hadden het traileren nog niet verleerd en konden zodoende snel aan de slag. De nieuwe combinatie auto en boottrailer waren daar zeker debet aan. Omdat onze roofbleistek nog vrij was, startten we daar. Maar de brasem-bezetting was weer abnormaal groot en leidde al snel tot de eerste dril. De brasem die in de rugvin was gehaakt, bood flink weerstand. Snel onthaakte ik de vis in het water en had JP alvast een dril ervaren.













Vervolgens gingen we slepen en bleek al snel dat de vissen niet zo actief waren als we hadden gehoopt. De koude en harde oostenwind hielp niet echt en bovendien stond de zon hoog en helder aan de hemel. Hoogzomer dus, waarmee de kleding op het water niet in overeenstemming kon zijn.

Bij de feiten blijven.

Maar er kwam toch het e.e.a. los. Een baars werd gevolgd door een snoekje en wij sprokkelden voort.
We legden heel wat kilometers af en realiseerden ons dat de vis niet op ons lag te wachten. gelukkig meldde zich ook een grote baars en dit blijven toch de krenten op de taart. En wat opviel was dat alle aanbeten van de diepe kant kwamen.

Toch uit het kantje.

Toch werd dit even later weer gelogenstraft door een snoekbaars, die juist uit de oever kwam en deze bleek ook nog van een behoorlijk formaat. Bovendien zaten we, de brasem meegerekend, op vier soorten. Voor velen zal de brasem buiten de berekening blijven, maar wij houden ervan de feiten te hanteren.

Wat die feiten ook mogen zijn, die kunnen dus per persoon verschillen. Zo voeren wij in de richting van een stuw. Omdat vlak ervoor een groep wedstrijdvissers actief was, keerde ik de boot, zodat zij geen hinder van ons ondervonden. Maar zoals gezegd, persoonlijke inzichten kunnen verschillen. Wij kregen te horen dat we daar helemaal niet mochten varen?!

Ik heb laten weten tot de gele boeien te mogen varen en die hadden we nog lang niet bereikt. Wat is het toch dat we elkaar altijd de les moeten lezen, terwijl we de les niet eens kennen. In dit geval zat de beste stuurman weer eens op de wal. Helaas kregen we de volgende dagen nog een paar van dit soort voorvallen voor de kiezen, terwijl je constant probeert rekening met anderen te houden.

Met 83 cm een mooie vis.

Maar er kwamen ook weer leuke vangsten binnen. Idiote voorvallen bovendien. Plotseling kreeg JP een schitterende aanbeet en kon een forse vis gaan drillen, die helaas ook weer heel snel eindigde. De vis was gelost, terwijl ik doende was de andere hengels binnen te halen. En toen bleek ineens dat ik een flinke vis had gehaakt.

De dril die JP voortijdig beëindigd zag, leverde mij een knappe snoek op, dik in de tachtig cm. Was het dezelfde vis die JP had gelost? het moet haast wel, maar dan grijpt zo'n vis toch niet direct een volgende plug! Wij zullen het nooit weten, maar wisten ons verzekerd van een mooie vangst.













Ook waren we her en der verticaal gaan vissen en werpend. Nu vist JP altijd werpend tijdens het varen, maar dan met pluggen. Dit leverde hem vandaag echter helemaal niets op, zelfs geen aanbeet.

Ineens gewoon hangen, ondanks het prutsen.

Wij visten nu jiggend met shads, die eveneens geen enkele reactie opleverden. Het verticalen leek in eerste instantie vruchteloos te blijven, totdat ik even aan het prutsen was en toen ik de draad weer wilde oppakken , bleek er een snoekbaars aan mijn hengel te hangen.

Daarop besloten we de kribvakken rondom nader aan de tand te voelen. Dit leverde me nog twee snoekbaarzen en een baars op.  Helaas lukte het JP niet om verticaal een vis te vangen, hoewel ik zeker weet dat hij deze techniek inmiddels behoorlijk beheerst.

Mooie baarzen kregen we wel binnen.

Tja , het blijft vissen en je krijgt voortdurend met onverwachte dingen te maken. En laten we eerlijk zijn, daarvoor gaan we immers ook. Wat ons echter niet bespaard bleef, waren de vissen die we losten en dat waren er ook heel wat vandaag. De vis was niet echt actief en aanbeten illustreerden dit.

Aan het einde van de visdag zagen we ineens een koppeltje scholeksters met drie jongen. Dit zien we niet zo vaak, mede omdat de jongen behoorlijk onzichtbaar zijn. We pakten deze kans en schoten vele platen. Zo zagen we ook dat de  ene ouder even verderop ging zitten, terwijl ze met elkaar bleven communiceren. De jongen kropen toen onder de andere ouder. Althans voor zover dat nog ging.

Een beeld dat we niet iedere dag zien.

Toen vonden we het welletjes en ruimden de spullen op. Daarna voeren we naar de helling om met vereende krachten de harde wind te beletten dat de boot dwars achter de trailer kwam te liggen. Met het lange touw dat aan de achterzijde van de boot was bevestigd, lukte dit JP erg goed en zodoende kwam de boot goed op de trailer te liggen.

Toen we de boot naar boven reden, bleek de taxi van JP ook alweer gearriveerd. En zo verliep de planning eigenlijk vlekkeloos. Alleen de vissen hadden onze hooggespannen verwachtingen niet waargemaakt. Iets dat zich dus nooit zal laten plannen en ons doet uitzien naar de dagen dat we weer de sterren van de hemel vangen. Nu was het bij dertien vissen gebleven.