 |
| Uiteindelijk was daar die ultieme blijdschap |
Nu het weer, zeker gelet op het jaargetijde, weer het oude normaal heeft hervonden, hebben we hoge verwachtingen. Of is het meer de hoop die deze verwachtingen aanwakkert. Deze keer brengt JP een kennis mee, die een jaar geleden ook van de partij was, Matthias en dan hoop je op een herhaling van een jaar eerder.
 |
| Met de handschoenen aan! |
Eerst moest er worden geworpen op roofbleien, die helaas niet thuis bleken te zijn. En dus werd het al snel slepen, want JP hunkert doorgaans naar vis. Dit duurde enige tijd, alvorens een eerste baars kon worden gehaakt en gevangen. Ook vandaag stond een aanbeet niet gelijk aan vangen.
 |
| Af en toe een mooie vis. |
Verder werd er af en toe een plug geparkeerd, die vrijwel allemaal konden worden gered. Helaas kostten deze acties uiteindelijk het voortbestaan van de redder. Deze raakte dermate vast aan een obstakel onder water, dat ik de boot inzette om de de kunstaasredder los te trekken. Daartegen was de dikke lijn echter niet bestand en heb ik afscheid moeten nemen van een zeer belangrijk stuk gereedschap.
Ook hadden we te maken met onverklaarbare lijnbreuk. Gelukkig konden we de drijvende pluggen terug halen. En zo verstreek de tijd, waarbij we af en toe een baars konden vangen. Omdat diep slepen en verticalen soms een uitkomst biedt om meer vissen aan de schubben te komen, zetten we deze technieken ook weer in. Bovendien was JP voortdurend aan het werpen, tijdens het slepen.
 |
| Niet voor niets meegekomen. |
Matthias maakte zich minder druk en zette de hengel in de steun in afwachting van aanbeten. Helaas konden een paar aanbeten zodoende niet worden verzilverd. Het duurde gewoon te lang, voordat de dril kon worden ingezet. En als er dan een vis werd gevangen en de vangst werd gefotografeerd, gingen eerst de handschoenen aan.
Op een interessante stek gingen we verticalen en jiggen. Er bleek nauwelijks actieve vis aanwezig. Mij lukte het uiteindelijk de enige snoekbaars van de dag te vangen. Eigenlijk moet ik zeggen "snoekbaarsje", want verder dan 20 cm reikte deze vis niet. Even later volgde nog de kleinste baars van de dag en toen was het ook wel bekeken.
Omdat de concentratie bij de gasten langzaam terug liep, kon het gebeuren dat aanbeten werden gemist. Terwijl de heren in gesprek waren, moest ik hen een paar keer attenderen op een stuiterende hengel. Het paste gewoon in de sfeer van deze dag. Een dag die met hoge verwachtingen werd ingezet en langzaam als een nachtkaars uitging.
 |
| At the end! |
Ik wilde echter nog niet opgeven en spoorde JP aan nog even door te zetten. We waren namelijk bij de helling aangekomen en hij wilde wel stoppen. En zo zetten we nog even voort. Bij een paar kribben kwam de verlossende aanbeet. JP was weer helemaal in zijn sas en gaf aan dat ik snel moest scheppen omdat de grote baars die in de oppervlakte verscheen, slecht gehaakt was.
Even later lag er toch nog een bonusvis in de boot. De kapitale baars van 48 centimeter was de kers op de taart en gaf deze dag alsnog extra glans. Een glans die bij gasten altijd een vrolijker gezichtsuitdrukking tevoorschijn tovert.
 |
| Alsnog een blije visser. |
De mannen waren uiteindelijk blij met tien vissen en terecht want een dag later werd ik geconfronteerd met een echte offday. En bovendien blijft het "vissen" en geen "vangen". Telkens blijkt weer dat vissen volgens het boekje in mensentaal geschreven is en de vissen er een geheel eigen versie op na houden. Wat wij kenmerken als prima visweer, wordt onder de waterspiegel dikwijls geheel anders beleefd.
