Pages

zaterdag 26 september 2020

25 en 26 september Vissen zijn op zoek naar de winterkleding.



De enige vis van de dag!

Het is goed merkbaar, de vissen zijn nog niet gewend aan de lagere temperaturen en het veranderende weer. Zo ook vandaag als ik met Reinier op stap ben. We starten mooi op tijd en gaan de rivier op. Daar slepen we een flink stuk. Altijd een ontspannen visserij die de gelegenheid biedt om in gesprek te zijn. Het levert helemaal niets op en daarom zoeken we de luwte op en gaan dan werpen.

Dit geeft ons tevens de gelegenheid om te achterhalen of er op misschien op een bepaalde diepte moet worden gevist. We zijn nog niet eens zo lang bezig als ik vlak onder de kant een flinke vis haak. Het blijkt om een snoek te gaan. Deze geeft flinke strijd, maar geeft zich toch gewonnen. We schieten een paar foto's, want je weet nooit wat of zelfs of er nog wel iets gaat komen.

Dit blijkt achteraf een goed besluit te zijn geweest, want aan het einde van de dag gooien we de handdoek in de ring. Het is bij die ene vis gebleven en we hebben zelfs geen stootje meer gehad. En dit ondanks al onze inspanningen en de inzet van vele technieken. Diep of ondiep, het maakte allemaal niets uit. We hebben evengoed heerlijk gevist, maar hadden toch een beter resultaat wat vangsten betreft, in gedachten.

De grootste van de dag; 80 cm.

Een dag later stapt JP weer in en hebben we voor ander water gekozen. Daar waren we de laatste tijd toch eigenlijk altijd wel succesvol. Deze dag starten we extra laat, omdat JP een hele drukke week achter de rug heeft. Dan moet het vissen echt ontspanning brengen. Zodoende betreden we het viswater ver na onze collega's, die in een behoorlijk aantal aanwezig zijn, gelet op de auto's met lege trailers.

We varen eerst een stuk en gaan dan een oever uitwerpen. Wanneer dit zonder succes blijft, varen we een stuk slepend. Daarbij passeren we de boot die een week geleden een vis van 119 cm mocht verwelkomen. Vrijwel op dezelfde plek. Ze hebben ondertussen vier vissen kleine gevangen.

Dan blijkt dat de betreffende visser mijn kaartje is kwijtgeraakt, terwijl hij de foto's die ik heb gemaakt, toch graag wil hebben. Dus andermaal een kaartje achtergelaten en nu lukte het wel. Wij gaan verder en constateren dat wij nog lang niet de 4 vissen van de andere boot binnen gaan krijgen. We zullen echt aan de bak moeten. Voorlopig stellen we ons tevreden met één baars.

Even rustig blijven zitten svp!
Terwijl wij verder vissen, krijgen we alle gelegenheid om te kijken naar de vele ijsvogels. Eentje geeft me even de gelegenheid om te fotograferen. Even later zie ik een bonte specht die in de top van een boom gaat zitten. Ook nu geeft deze vogel mij de kans de camera te benutten. De zilverreigers werken vandaag niet mee aan een fotoshoot.

Wij gaan verder naar onze "hotspot".  Daar gaan we opnieuw slepen en warempel het gaat los. We krijgen vier mooie aanbeten en weten er drie te verzilveren. Deze resulteren in drie mooie snoeken, waarvan de grootste 80 cm. Zo die zijn binnen! Gek hoor, dat het vaak een bepaalde soort is die daar los is. De ene keer de roofbleien, een andere keer de baars en nu dus snoek.






Hiervoor kreeg ik ruimschoots de kans
Dan gaan we langzaam aan weer terug, want de consequentie van laat starten is minder visuren. Bij een brug weten we kantvissers actief. Zodra we de hengels zien, draai ik de boot af om naar de overkant te gaan. Met heel veel misbaar maken deze "vissers" kenbaar dat we weg moeten van hun hengels en ik negeer het maar, want iets meer vriendelijkheid zou hen niet hebben misstaan.

Langs de overkant zetten we onze tocht voort, afwisselend werpend en slepend. Zo gaan we toch weer naar drie soorten, want we haken zowel een baars als een snoekbaars. Altijd weer leuk, vind ik persoonlijk. En ook JP kan deze variatie wel waarderen. 







Als we het werpen nog een keer willen proberen, heb ik nauwelijks één worp nodig. Ik tik de shad omhoog en laat hem weer zakken, waarop direct een keiharde aanbeet volgt. Het is een flinke vis en deze geeft flink gas. Na enige tijd zien we een forse baars in de oppervlakte verschijnen. Wanneer de vis in de boot is, blijkt het een vis van 43 cm te zijn, Heerlijk hoor een baars van dit formaat.

40+ blijven toppers!

Wat we daarna ook proberen, er komt geen stootje meer. Het is duidelijk gedaan en wij moeten dus erkennen dat de grote vangsten van de achterliggende keren, nu voorbij zijn. De vissen hebben een paar passen terug gedaan wat de activiteit betreft. Later dan normaal traileren we de boot en nemen afscheid.

Een mooi afscheid van deze dag.
Wanneer ik later contact heb over de foto's, blijkt dat deze boot eveneens zeven vissen heeft gevangen. Dan hebben wij het met aanzienlijk minder visuren, dus helemaal niet zo gek gedaan. Toch leuk om te weten, goed voor het zelfvertrouwen.