 |
| Een vis die de zon op zo'n sombere dag toch nog iets laat schijnen. |
Ik weet het, Roel gaat voor dag en dauw op stap om tijdig bij me te zijn. En tijdig betekent omstreeks 7.30 uur en dan staat de koffie klaar. Niet teveel koffie, maar één bakkie om even op adem te komen. En als we zover zijn om naar het water te gaan, koppel ik de boot aan de auto. Omdat het vandaag regenachtig is, heb ik deze zo lang mogelijk in de bootschuur laten staan.
Nu kan ze er uit en vertrekken we. Na een minuut of twintig staan we bij de helling en laten we de boot zo snel mogelijk te water. Voordat we het water op gaan, trekken we onze regenkleding aan, want het belooft een sombere en natte dag te worden. Als vervolgens de dieptemeters aan het werk zijn gezet en de hengelsteunen geplaatst, steken we van wal.
Roel wil ook graag verticaal vissen en heeft gevraagd of ik zijn lievelingsstokje, die blauwe, voor hem mee wil brengen. Toch slepen de weg naar de eerste stek af met plugjes die verschillende dieptes onderzoeken op de aanwezigheid van hongerige vissen. De hoop erop is er natuurlijk altijd, maar de ervaring van de laatste dagen, maakt dat de verwachtingen niet hoog gespannen zijn.
Bij de eerste stek zien we dat er enige stroming is. Toch valt het me wat tegen. Op grond van de gegevens van Rijkswaterstaat had ik meer stroming verwacht. Wij gaan desondanks aan de slag en moeten al snel erkennen dat de vis niet met smart ligt te wachten. En toch lukt het Roel een klein snoekbaarsje te verleiden. Dan is er dus toch iets mogelijk!
 |
| De aanbeet was veel belovend............. |
Hier blijft het bij en daarom gaan we verder slepen. Bij een doorlaat naar de uitgediepte weilanden, krijgt Roel opnieuw een aanbeet en deze is een stuk heftiger dan die van de snoekbaars. Toch valt het formaat van de winde, want daar blijkt het om te gaan, wat tegen. We weten inmiddels wel dat de aanbeten niet mis zijn en genieten van deze vangst.
Dan blijft het heel lang stil. Op stekken die zich lenen voor het verticaal vissen zie ik totaal geen leven op de dieptemeters. Daarom slaan we ze over en ploeteren zo heel lang voort. Bij de hotspot die ik in gedachten heb, is het niet veel beter. Althans wat de aanbeten betreft want er is hier veel vis aanwezig.
Ik vaar naar een plekje waar eigenlijk altijd vis moet liggen en ook vis die actief is, gelet op de aanwezige stroming. En andermaal is het Roel die een aanbeet incasseert. Een redelijke snoekbaars blijkt de shad compleet te hebben geïnhaleerd. Je blijft je verbazen wanneer andermaal blijkt dat het bij deze ene vis blijft. Hoewel ik op dezelfde diepte nog een flinke afstand afleg, langs het talud, gebeurt er helemaal niets meer.
Ondertussen blijft het nat. Af en toe redelijk heftig maar ook heel constant; motterig. Gelukkig biedt onze kleding voldoende bescherming om ons droog te houden. Na weer een heel lang stuk te hebben afgesleept, krijg ik eindelijk ook iets te doen. Het is weer vlak bij de ingang naar een zandwinput dat er een baars op mijn hengel klapt.
Het is mijn eerste vis, terwijl Roel er al drie heeft gevangen. Hij heeft het al voorspeld. Eerst vangt hij een aantal vissen en vervolgens kom ik langs zij. Ik ben benieuwd of dit vandaag ook opgaat. In ieder geval levert het slepen op de put niets op. Geen snoek deze keer. Ondertussen is het wel droog geworden, maar blijft het bewolkt.
We gaan weer enige tijd verticalen en moeten weer het onderspit delven. Hoe mooi het talud ook is en zijn er signalen die op de aanwezigheid van vis bij de bodem wijzen, we krijgen geen enkele aanbeet. En dus gaan we verder en genieten van de ijsvogels die ons regelmatig vergezellen. De ganzen reageren verschillend. Soms stijgen ze in grote getale op en een andere keer blijven ze aan de grond.
 |
| Deze lijkt kleiner dan die is. |
Dan krijg ik eindelijk weer een aanbeet, dicht onder de oever. Ook nu gaat het om een baars en wel een hele mooie, die flink strijd levert. Telkens duikt de vis vis weer weg, onder de boot. Gelukkig blijft de vis hangen en kunnen we er een paar platen van schieten.
We zijn nog maar net weer onderweg, wanneer de plug in het schroefwater aangeeft dat er een forse vis is gehaakt. Ik mag weer aan de bak en ben blij met de actie die ons nu ten deel valt. Geduld is en blijft een schone zaak. Gelukkig worden we nu beloond met een flinke snoek. Te gek dat we nu zes vissen hebben gevangen en vier verschillende soorten.
Mocht je denken dat de vissen nu echt los gaan, dan is dit een hele grote vergissing, want hierna gebeurt er helemaal niets meer. Op de eerste verticaalstek, waar ook signalen binnen komen, proberen we het nog een keer en zelfs erg ondiep, want met de snoekbaarzen weet je het maar nooit. Het mocht echter niets baten.
Dan maar op naar de allerlaatste stek. Een visser heeft vanaf de kant drie hengels uitgezet en daardoor wordt ons jachtterrein beperkt. Toch biedt het nog voldoende mogelijkheden, die helaas ook zonder resultaat blijven.
Gelukkig is het vrijwel de hele middag droog gebleven en kunnen we ook droog traileren. We hebben het hele rijk voor ons alleen, want andere boten zijn er vandaag niet. Het kost Roel wat moeite om uit de boot te komen, wat wel begrijpelijk is na een hele dag zitten op de bootstoel. Desondanks is het transport al weer snel gereed voor vertrek naar huis, naar de koffie.
Thuis kijken we nog even terug op onze geslaagde visdag. We hadden immers geen hoge verwachtingen en hebben desondanks een paar mooie vissen gevangen en bovendien vier verschillende soorten. ook heb ik de voorspelling van Roel waar kunnen maken. Ik ben langszij gekomen en heb als gids niet teleur hoeven stellen.
