Een droom kwam uit.
Het was oktober 1985, een tijd waarin ik met weemoed terug denk aan de zomertijd. De dagen zijn ineens zoveel korter en daarmee ook de gelegenheid om te gaan vissen. Maar zodra het even kan, wordt de jacht op Esox Lucius geopend.
Zo ook op 12 oktober 1985, toen voor de deur een aasvisje te water werd gelaten. Na zo'n half uurtje vissen verdween, in het midden van het kanaal, in een flits de dobber. Met mijn geringe ervaring, knipperde ik wel even met mijn ogen, want zoiets was nog nooit eerder voorgekomen. Nog groter werd de verbazing toen de dobber zoek bleef.
Eindelijk werd de dobber weer waargenomen aan de overkant, vlak onder de kant. Deze begaf zich vervolgens weer naar het midden. Aangezien er reeds enige tijd verstreken was, werd de lijn strak gedraaid en contact met de vis gemaakt. Met een stevige aanslag werd de haak gezet en kwam het rustige water in beweging, meer dan ooit te voren.
het gevecht was begonnen, auto's en fietsers stopten, benieuwd naar hetgeen zich daar onder water zo hevig verzette. Dat is nu eenmaal de prijs die je moet betalen als je voor de deur aan de openbare weg gaat vissen. Een vervelende bijkomstigheid dus.
Een keer of twee joeg de vis van links naar rechts en de slip ratelde. Ineens werd onder water een idee geboren, want recht voor mij wilde de vis naar de bodem. Het lukte om hem daarvan te weerhouden, maar bij de tweede poging was de vis in zijn opzet geslaagd en bleek het hele handeltje muurvast te zitten. Na enige tijd begaf de lijn het en de toeschouwers lieten een teleurgesteld vissertje achter!
Toch was ik geenszins van plan het er bij te laten zitten. Snel even nieuw materiaal van huis gehaald en opnieuw op jacht naar het mysterie daar onder de waterspiegel. Nog eens een half uurtje verder gaf de dobber geen enkel teken van leven meer. Wel stond hij iets dieper dan normaal en dat duurde maar. Daar kon volgens mij wel eens een luchtje aan zitten en daarom werd de lijn langzaam strak gedraaid. Nog kwam er geen signaal van beneden. Zat het zaakje dan toch vast? Ik besloot geen risico te nemen en sloeg aan en ....... het bleek raak te zijn.
De forse vis kwam deze keer vrijwel direct naar de oppervlakte en kon vrij snel naar de kant worden gehaald. Een hulpvaardige jongen had het schepnet ter hand genomen en zou de snoek "scheppen". Dit lukte niet omdat de vis van het net viel. Daarom werd bij de tweede poging geadviseerd de vis er in te laten zwemmen en deze keer lukte het wel.
De grootste snoek die ik tot nu toe had gevangen lag op de kant en ...... het net was doorgebogen. Op weg naar huis bleek het nog steeds te klein, zodat de vis tot mijn spijt nog eens op de grond viel. Daarom heeft dat net plaats moeten maken voor een grotere. Thuis keek men wel op want zoiets had pa nog nooit eerder geleverd. Onder bewonderende blikken van de kinderen werd er gemeten en gefotografeerd.
Hoewel vele lezers hun schouders zullen ophalen voor een snoek van 85 cm, hoop ik een positieve bijdrage te hebben geleverd aan ons blad ("Snoekerijen", het clubblad van de SNB [ Snoekstudiegroep Nederland België], met een verhaal dat voor mij een mijlpaal is en de start van een hopelijk lange snoekvissers carrière.
