Één dag per jaar ga ik samen met mijn zoon het water op. Hij vaart, ik vis! Voor ons beiden is dit ieder jaar weer een hele bijzondere dag. Dit moet geen verplichting zijn en dus biedt de dag veel vrijheid. We spreken een locatie af en Artur vertelt me hoe laat ik hem kan verwachten.
Omdat zijn aankomst om 10.00 uur stond gepland en ik zolang niet wilde wachten, had ik er al een paar uur opzitten toen hij op zijn motor arriveerde. Snel de motorkleding in de auto opgeborgen en het water op.
We gingen rustig slepen en vingen links en rechts een aantal snoeken en baarzen. Aangekomen bij een plek waar veel stroming staat in het water, ben ik gaan werpen op roofblei. Dit wilde maar niet lukken totdat er plotseling een geweldige dreun op de hengel kwam. Normaliter is het dan een roofblei, maar deze keer voelde het heel anders.
En daar sta je dan met je roofbleihengel! De vis bleef maar diep en ons geduld werd op de proef gesteld. Telkens weer werden er vele meters lijn van de molen gerost. Toen ving ik een glimp op en wist eigenlijk al voldoende. Artur had zo’n vis echter nog nooit gezien en riep “wat is dat voor een beest?” Enige tijd later kon hij de vis scheppen en was de meerval, want dat was het, de Asp-spinner al kwijt. Een vis van 102 cm op zo’n klein stukje kunstaas. Hoe is het toch mogelijk?
We hebben uitgebreid gepauzeerd op een plas, waar het met dit mooie weer erg druk was. Daarna zijn we nog even verder gegaan. Daarbij vingen we nog een opzienbarende snoek.
Het was een flinke vis met eveneens een flinke bochel. De vis zag er verder goed uit en weet zich blijkbaar goed te redden, ondanks deze handicap.
Dan heeft de dag weer lang genoeg geduurd, althans voor Artur. Dus stapt hij weer uit de boot en op de motor, richting Art's tattoo line.
Ik heb er echter nog niet genoeg van en vis nog een paar uur door. Onze vader / zoon dag was echter weer zeer geslaagd met 14 vissen, waarbij zo’n schitterende meerval.
