Het was vandaag de tweede poging om een fijne dag op het water door te brengen. Een eerdere poging werd vanwege de zomerse omstandigheden afgeblazen. Nu deed het weer vermoeden dat de resultaten anders zouden zijn dan in de voorgaande, zomerse periode. En zo zou het ook uitpakken. Eerder waren er veel dagen met verschillende soorten vis in de boot. Nu was het alleen snoek wat er binnen kwam. En daar treurden we niet om.
We waren nog niet erg lang op de rivier, toen we een vis in de oppervlakte zagen zwemmen. We wilden dit wel eens van nabij bekijken. Ging het om een zieke vis of was dit exemplaar gewoon even aan het uitwaaien? We houden het op het laatste, want deze grote brasem (?) liet ons niet voldoende dichtbij komen om zekerheid te krijgen. Toch blijft het leuk om oog te hebben voor alles wat zich rond je en in het bijzonder in het water afspeelt en je daardoor te laten inspireren.
We sleepten met pluggen op verschillende dieptes en daarbij wisselden Ferrie en Johan elkaar af wat betreft de ondiep lopende plug in de oever en de dieper lopende plug aan de kant van de rivier.
Op enig moment werd de plug van Johan gegrepen en waren we van de "nul" af. Het formaat deed er eigenlijk niet toe. Wat er wel toe deed, was het gegeven dat er dus mogelijkheden waren deze dag.
En dit wilden we dolgraag verder onderzoeken.
Het bleek dat we er wel voor moesten werken en tevens zetten we in op alle mogelijke soorten. Zo bestookten we een uitgelezen stek voor roofblei. Maar zoals eerder vermeld, het was vandaag een snoekendag. Zo wilde het geval dat mijn kleine Komodoshad met een heel licht loodkopje geen roofblei maar een snoek ontmoette. Het was evengoed een exemplaar van ongeveer 70 cm.
Dit komt er op de foto's eigenlijk niet uit bij mannen die bijna twee meter meten!
We zetten stug door en een derde snoek meldde zich. Ze kwamen dus van verschillende dieptes. We vingen ze in de oppervlakte, ondiep in de oever en ook op een meter of drie diep.
Later op de dag bleken de grotere pluggen ook in trek. De Pikefighters die drie meter haalden leverden ons nog twee mooie snoeken op. De grootste bracht 90 cm op de lat en was een indrukwekkende vis. Zo indrukwekkend dat Ferrie deze niet met blote handen durfde presenteren. Daar vonden we een oplossing voor door de onthaakmat met daarop de snoek op zijn schoot te leggen. Niet dat dit de mooiste plaatjes van de snoek oplevert, maar wel een werkelijke weergave van onze belevenissen.
De boot had bewezen zich ook voor forse mensen te lenen. De stabiliteit was onverminderd goed en ook hadden we voldoende ruimte ons goed te kunnen bewegen.
Bij terugkeer bij de helling waren we nog getuige van onderstaand tafereel. De toekomst van de hengelsport in beeld. Vader is druk doende zijn zoontje te leren hoe een hengel te hanteren en wat is er mooier dan dat. Vader en zoon, samen bezig met iets dat beiden verbindt. Net zo als Ferrie en Johan dus.
We zetten stug door en een derde snoek meldde zich. Ze kwamen dus van verschillende dieptes. We vingen ze in de oppervlakte, ondiep in de oever en ook op een meter of drie diep.
