16 september 2014 De dag dat alles anders moest.

Hoewel we elkaar al langer kennen, hebben we nooit eerder samen gevist.

Nu gaat het er van komen en we hebben genoeg te bepraten om de dag goed te benutten. De combinatie met onze gemeenschappelijke hobby maakt dat we eerder tijd tekort komen dan over hebben.

Ik moet bij de helling enige tijd wachten op David, die er dan zo'n drie kwartier fietsen op heeft zitten.



De boot ligt even later op het water en wij gaan datgene doen wat David anders nooit doet: slepen.
We hoeven niet lang te wachten of er komt een mooie snoek tevoorschijn. Ik hoop op een herhaling van het patroon van enkele dagen geleden, maar kom bedrogen uit.

Niets verroert zich nog. Ongeacht de aanpak of wat dan ook, het is gebeurd! Ook op stekken die zo vertrouwd zijn, wil het gewoon niet lukken. Maar we hebben een ander wapen aan boord. Een vliegenlat, van splitcane nog wel. En nu vaar ik dus waar ik anders nooit vaar. Mede door het heldere water zie we schitterende structuren. Maar waar David ook heel opmerkzaam voor is, zijn de kringetjes in het water. Het duurt dan ook niet lang of er komt een alver binnen.

Een klein baarsje vergrijpt zich eveneens aan de langzaam zinkende vlieg.

Ik zie het allemaal rustig aan en stuur de boot waar David graag wil werpen. Ondertussen tover ik een klein spinnerbaitje tevoorschijn. En warempel hangt er even later een baarsje aan. Wij hebben onze draai gevonden en genieten met volle teugen van het weer, de omgeving en de visjes.

David is hier haast niet meer weg te branden. Maar ik laat hem weten een betere stek in gedachten te hebben.
Zo gezegd, zo gedaan. We positioneren ons op de nieuwe stek en gaan op dezelfde manier te werk.

Hier blijken vooral kleine windes en roofblei actief. We vangen er een paar, als we plotseling vlak onder de kant op ondiep water een paar grote windes zien scharrelen.

David weet de vlieg perfect te plaatsen met een mooie dril tot gevolg.

Hij is nu helemaal in zijn nopjes. Nu heeft hij de snaak helemaal te pakken en weet zelfs nog een tweede krachtpatser te vangen.

Op een vliegenlat is dit toch andere sport dan gesleept of geworpen met een plugje.

We nemen de tijd na de aanbeet en fotograferen de vis veelvuldig in het water. Schitterend zo'n forse blanke vis met de rode vinnen.

Wanneer deze stek geen respons meer op levert, besluit ik verder te gaan. De worpen op de over leveren echter geen reactie meer op.

Op de volgende stek slaat David opnieuw toe. Mijn spinnertje kan ook op aandacht rekenen. Behalve een baarsje haak ik ook een leuke roofblei van zo'n dertig centimeter.

Na enige tijd blijkt dat we ook hier geen respons meer kunnen verwachten. We laten de stek met rust en besluiten nog enige tijd te gaan slepen.

Omdat dit niets oplevert, zoeken we nog wat interessante kribvakken. De planten ter plaatse doen veronderstellen dat hier vis moet huizen. Wij kloppen onophoudelijk aan, maar de deur blijft gesloten. We zijn duidelijk niet welkom, of er is daadwerkelijk niemand thuis.

Ten slotte keren we terug naar de trailerhelling.
Ik heb dit water weer eens door andere ogen gezien en veel geleerd. Zolang het zo gaat, wil ik wel blijven leren!