Ik open de slagboom en rijdt door in afwachting van Frank ........ Voor hem blijft de boom evenwel gesloten! Hoewel hij een kaart heeft voor dezelfde termijn, verschilt deze van de mijne. Die van hem is een papieren kaart met barcode, de mijne een plastic met chip. Een dame in een nabijgelegen huisje bespeurt dat er iets mis is en spreekt ons aan. Zij kan de boom eventueel openen, maar adviseert even langs de receptie te gaan om het probleem op te lossen.........
OKÉ, ik ga alvast de boot gereed maken en Frank rijdt naar de receptie. Het duurt en duurt en duurt.
Als hij eindelijk komt, ligt de boot al in het water. Wat ik dan te horen krijg doet mijn oren tuiten en en nog steeds. In eerste instantie heeft hij een nieuwe papieren kaart gekregen, maar deze bleek evenmin te werken. Toen maar weer terug en wat krijgt je dan te horen??? Hij kan een plastic card kopen voor € 50,= Hoezo?! Hij heeft betaald en wil gewoon datgene in ontvangst nemen waarvoor hij al heeft betaald: toegang tot de helling! Als hij dat niet wil, die € 50,= betalen voor die plastic card, moet hij volgende week maar terug komen.............???????!!!!!!!!!.
Heeft iemand anderhalf uur gereden en zegt men "kom volgende week maar terug".....!!!! Alsof het probleem daarmee is opgelost en bovendien wil iemand alleen maar datgene waarvoor hij ruimschoots heeft betaald. Daarbij opgeteld dat hij gedwongen werd een kaart te kopen omdat men weigerde zijn munten terug te nemen. Eenzijdig, zonder enige info het systeem aanpassen en weigeren het niet geleverde product terug te betalen. Enfin: Frank laat zich niet wegsturen en volhard in zijn volkomen terechte eis. Hij krijgt na enig overleg achter de balie een plastic card en kan de helling op. Onze visdag kan nu echt beginnen, want het voorgaande geloof je toch niet!
Aangekomen op de beoogde stek zien we inderdaad de nodige signalen op de dieptemeter. We laten snel onze shads zakken, maar de eerste vis laat nog even op zich wachten. Dan ineens voel ik die verzwaring waarnaar we op zoek zijn. En snel daarna is de eerste vis een feit.
Dan vallen de eerste druppen en zetten we er een punt achter. Niet veel later kan de Tomasco weer naar de stal. We nemen afscheid en zien uit naar de volgende ontmoeting. Die kan zo maar uit de lucht vallen, want wanneer Frank in de buurt is, weet hij dat de koffie klaar staat en daar heeft hij doorgaans wel zin in, zo is wel vaker gebleken.