Ik open de slagboom en rijdt door in afwachting van Frank ........ Voor hem blijft de boom evenwel gesloten! Hoewel hij een kaart heeft voor dezelfde termijn, verschilt deze van de mijne. Die van hem is een papieren kaart met barcode, de mijne een plastic met chip. Een dame in een nabijgelegen huisje bespeurt dat er iets mis is en spreekt ons aan. Zij kan de boom eventueel openen, maar adviseert even langs de receptie te gaan om het probleem op te lossen.........
OKÉ, ik ga alvast de boot gereed maken en Frank rijdt naar de receptie. Het duurt en duurt en duurt.
Als hij eindelijk komt, ligt de boot al in het water. Wat ik dan te horen krijg doet mijn oren tuiten en en nog steeds. In eerste instantie heeft hij een nieuwe papieren kaart gekregen, maar deze bleek evenmin te werken. Toen maar weer terug en wat krijgt je dan te horen??? Hij kan een plastic card kopen voor € 50,= Hoezo?! Hij heeft betaald en wil gewoon datgene in ontvangst nemen waarvoor hij al heeft betaald: toegang tot de helling! Als hij dat niet wil, die € 50,= betalen voor die plastic card, moet hij volgende week maar terug komen.............???????!!!!!!!!!.
Heeft iemand anderhalf uur gereden en zegt men "kom volgende week maar terug".....!!!! Alsof het probleem daarmee is opgelost en bovendien wil iemand alleen maar datgene waarvoor hij ruimschoots heeft betaald. Daarbij opgeteld dat hij gedwongen werd een kaart te kopen omdat men weigerde zijn munten terug te nemen. Eenzijdig, zonder enige info het systeem aanpassen en weigeren het niet geleverde product terug te betalen. Enfin: Frank laat zich niet wegsturen en volhard in zijn volkomen terechte eis. Hij krijgt na enig overleg achter de balie een plastic card en kan de helling op. Onze visdag kan nu echt beginnen, want het voorgaande geloof je toch niet!
De motor heeft twee weken niet gedraaid en de vorst in de achterliggende tijd zorgt ervoor dat er enige keren moet worden gestart, alvorens de motor aanslaat. Een goed accu is dan wel een pré. Rustig varen we weg en we willen direct naar een ver punt. Na enige tijd is de motor warm gedraaid en gaan we voluit. het is echt koud en de mutsen en capuchons trekken we stevig rond ons hoofd.
Aangekomen op de beoogde stek zien we inderdaad de nodige signalen op de dieptemeter. We laten snel onze shads zakken, maar de eerste vis laat nog even op zich wachten. Dan ineens voel ik die verzwaring waarnaar we op zoek zijn. En snel daarna is de eerste vis een feit.
Niet veel later is Frank ook aan de beurt en vangt achter elkaar een paar mooie vissen. De zon schijnt, maar de kou is goed merkbaar. Gelukkig bieden de overs nog wat beschutting tegen de wind. Wij genieten met volle teugen en kunnen weer eens bijpraten over van alles en nog wat. Ondertussen vangen we af en toe een vis. Maar wat vooral opvalt is de voorzichtigheid van de aanbeten. Af en toe wordt er geknabbeld en niet iedere aanbeet levert vis op. Ze zijn duidelijk een beetje lui.
Na geruime tijd besluiten we nog wat verderop te gaan. We varen een stuk een verticalen voor de wind terug. De vissen liggen diep vandaag. Alleen op de diepste plekken weten we aanbeten los te krijgen. uiteindelijk vangt Frank nog een vis, maar we zien dat de aanbeten minder worden en tenslotte vallen ze helemaal weg. 
We gaan terug naar waar we begonnen zijn, maar ook daar is het afgelopen. Ten slotte proberen we nog een andere stek. Daar is het ondieper en zien we geen signalen en krijgen we geen aanbeten meer. We beseffen dat de komende regen ons uitnodigt een punt te zetten achter deze schitterende visdag. Vandaar dat we terugvaren. Onderweg proberen we nog een paar plekken die in het grijze verleden nog wel eens vis opleverden. Maar het is duidelijk: we kunnen doorgaan met vissen, maar het vangen is erg onwaarschijnlijk geworden. De teller stopt daarom bij acht vissen, waarbij hele mooie exemplaren.
Dan vallen de eerste druppen en zetten we er een punt achter. Niet veel later kan de Tomasco weer naar de stal. We nemen afscheid en zien uit naar de volgende ontmoeting. Die kan zo maar uit de lucht vallen, want wanneer Frank in de buurt is, weet hij dat de koffie klaar staat en daar heeft hij doorgaans wel zin in, zo is wel vaker gebleken.
