4 februari 2016 We hebben ineens een spontaan collega-uitje.

We mailen regelmatig met elkaar en zodoende weet ik ook van het nieuwe liefje van Frank. Daarmee moet ik dan ook snel eens kennis maken. Wel, dat hebben we vandaag gedaan. Een afspraak die eigenlijk zo maar uit de lucht kwam vallen. Dat deden de vissen echter niet, maar twee wist ik er gelukkig te verleiden, want ik kon toch niet achterblijven bij Frank..................

De reis verliep moeizaam vanwege de de vele files. Dus belde ik om Frank te zeggen alvast een bakkie in te schenken in afwachting van mijn komst. Aangekomen stond er al snel ook een bakkie voor mijn neus en verheugden we ons op een dag op het water.

De partner van Frank stond ook al in de startblokken, weliswaar met een andere bestemming. En passant werd ons duidelijk gemaakt dat meneer Clooney aanzienlijk hoger in "aanzien"stond dan wij "Watjes". Nou zeg!! Wij hebben ons hier verder maar niet te druk over gemaakt. Wij vonden het wel grappig als de Clooney's achter de dikke snoekdames aan te gaan. En zo geschiedde......

Wij "bikkels" reden even later met het schip van Frank richting trailerhelling. De boot die was voorzien van het nieuwe liefje van Frank, een spiksplinternieuwe Suzuki 90 pk. En lief fluisteren dat die kan!  Niet veel later kreeg ik het bewijs en voeren we met Bowie als scheeps(hond)maatje richting de stekken. Wat heet; je vaart en als je vangt heb je een stek gevonden. We waren benieuwd hoeveel het er zouden worden.


Terwijl we kilometer na kilometer zochten naar de dames, kwamen we er wel achter dat ze ons niet in de armen vlogen. En dit ondanks de speurneus die we hadden ingezet, genaamd Bowie. Waarschijnlijk stond er te veel wind om de richting goed te bepalen. In ieder geval was het werken geblazen om de boot op koers te houden.

Op enig moment raakte de rammelaar van Frank vast. Hij attendeerde mij erop dat het om een mosselbank ging. Gelukkig kwam het kunstaas weer los. Op de terugweg zei Frank nog tegen me dat de hindernis weer in aantocht was en desondanks parkeerde ik een shad. Hoeveel waarschuwingen heb je nodig ............

Maar gelukkig kregen we ook goed nieuws. Terwijl ik de hengel in de hand had, om de shads iets meer actie te geven, kreeg ik plotseling de respons waarnaar we uitkeken, Het bleek geen snoek te zijn, maar een forse snoekbaars. We putten hieruit hoop op meer en gelukkig kwam die wens uit.

Geruime tijd later wist ik op dezelfde manier een grotere snoekbaars te verleiden. Daarbij natuurlijk verschrikkelijk geholpen door Frank, die het water op zijn duimpje kent. Een schitterende vis kwam binnenboord en mocht poseren. Toch nog een beetje Clooney ...............

Ondanks onze pogingen om nog een dame te verleiden bleken de geisha en de Clooney's kansloos. Geen opsteker om met geheven hoofd de arena thuis te betreden. Maar goed, we voelden onszelf best wel bikkels en daar wilden we wel voor uit  komen! En samen met Bowie richten we de steven huiswaarts.

Wat hebben we weer een lol gehad en wat hebben we genoten van onze tocht. De motor blijkt een echt raspaardje te zijn, die er stevig de sokken in kan zetten. Het is derhalve wel zaak haar in toom te houden, Dat is Frank wel toevertrouwd.

Net zo goed als het traileren, terwijl het water in korte tijd aanzienlijk was gestegen. Samen kwamen we snel tot resultaat en konden de thuisreis aanvaarden. Na nog een kop koffie bij Frank thuis, begon ik mijn thuisreis, die gelukkig aanzienlijk vlotter verliep dan die ochtend.