1 juni 2016 Ervaring maakt de meester, al hoewel ..............

Een groen juweel van bijna 90 cm.

Roel had er weer machtig veel zin in. De laatste keer dat hij bij me in de boot zat, stond hij aan de vooravond van een zware operatie. Nu was hij zodanig hersteld dat hij er weer alleen op uit kon. Fijn hoor als iemand weer in de running mag zijn.

Terwijl ik nog bezig was de boot aan de auto te koppelen, stond Roel al voor de deur. Maar eerst deden we nog een bakkie, alvorens naar de jachtvelden af te reizen.

Daar aangekomen bleek dat het water al weer verder was gestegen. En dan is het altijd weer anticiperen op de mogelijkheden.










Bij de rivier aangekomen, bleken we de enige boot te zijn en dus konden we maar kiezen. Dan begin je dus gewoon op de eerste de beste stek, net buiten de harde stroming. Verticaal vissen wel te verstaan. We wilden ook nog gaan slepen, maar daarvoor moesten we ergens anders zijn.

Roel met een van de vele snoekbaarzen.

Reeds op de eerste stek kwam de eerste vis boven, een snoekbaars. Na nog een paar pogingen, besloot ik verder te gaan, omdat er nog veel meer stekken op ons lagen te wachten. Terwijl we de tweede stek aan de tand voelden, zagen we hoe een bootje voor anker ging op de eerste stek. Dat kwam dus goed uit.







Ook op de tweede stek kwam er vis boven, alleen maar snoekbaars. Roel kwam ze nu ook aan de schubben. Omdat het water zo hard stroomde bleven de mogelijkheden ter plaatse beperkt en schoven we door naar de volgende. Wat heerlijk dat je niet allerhande stekken hoeft over te slaan, omdat ze reeds bezet zijn. De derde stek leverde zowaar ook weer vis op.

Zo'n vis die je onder de huid gaat zitten.

Dan maar door naar de volgende. Ook hier bleken actieve snoekbaarzen te verblijven. Maar die ene dreun was onmiskenbaar van een snoek. Harde runs volgden en Roel genoot met volle teugen. Zeker toen een mooie groene snoek in de oppervlakte kwam. Een echte groenjas, zoals je ze maar zelden ziet. De dril duurde geruime tijd, maar toen ging het net er onder. Bijna negentig cm gaf de meetlat aan. Echt een juweel van een vis en wat een kracht!




We besloten verder te gaan een plukten links en rechts wat vissen op. Nu werd het tijd om te gaan slepen. Helaas pakte dit minder goed uit. Twee aanbeten op rij werden gemist. Een poos later kwam er toch weer een snoekbaars binnen. Maar het slepen leverde niet op wat we ervan hoopten. Daarom werd onderweg nog een stek verticaal uitgevist. Twee aanbeten leverden weer één vis op.

Dan maar weer terug naar de stroming en jawel hoor daar kwamen ze weer. Ook op eens stek waar ik eerder nooit had kunnen vangen, kwamen de aanbeten wanneer we van ondiep naar diep onze shads af lieten dalen.

Heerlijk compact en een geduchte tegenstander op een lichte hengel.

Met 18 vissen op de teller besloten we dat het mooi was geweest. We hadden heerlijk gevist en genoten. Helaas was de vangst niet eerlijk verdeeld. Dan moet je toch toegeven dat ervaring veel uit kan maken.










Wanneer ik terug ga in de tijd, herinner ik me ook de machteloosheid, wanneer je niet de controle hebt. Dan liggen de kansen een stuk lager. Gelukkig kan ik die ervaring nu gebruiken om ook anderen het kunstje te leren. En gelukkig blijf ik zelf ook altijd nog leren, zodat de uitdaging compleet blijft.

Inmiddels beschik ik al weer over 14 jaren meer ervaring.