 |
| Zo'n ratje (snack) gaat er best in. |
Voor Eduard was het ook de eerste dag in het Nederlandse roofvisseizoen 2016-2017. In zijn thuisland had hij tot nu toe matig succes en dus waren we hoopvol gestemd. WE kozen voor een locatie met veel mogelijkheden.
 |
| Ondanks verwoede pogingen raakte de snoek de rat niet meer kwijt. |
Onze eerste actie lag bij het werpen. Prachtige oevers werden aan de tand gevoeld. We vonden een hoek waar extreem veel futen aanwezig waren. Dan moet er ook voedsel zijn toch! Kijken of we iets aan het aanbod toe kunnen voegen dat het menu verrijkt.
Reeds bij de eerste inworp was het raak. De EK-rat was de pineut. Een mooie snoek kwam hem halen. Wij voorkwamen dat dit het einde van het ratje werd en stuurden de snoek terug naar de mysterieuze onderwaterwereld.
In de verwachting dat er nu wel meer vissen zouden volgen, werden we teleurgesteld. Een dubbele inzet van ratten bracht daarin geen verandering. Ook het formaat of de kleur maakte geen verschil. We moesten genoegen nemen met één snoek.
We vervolgden onze weg en wierpen mooi uitziende oevers aan. Wat we ook probeerden, we hadden geen succes. Daarom gingen we over op slepen. En hierbij kwam snoek nummer twee aan boord.
Het was een mooie gave vis met een mooie donkere rug. We kregen weer hoop en zetten stug door.
 |
| Alleszins de moeite waard. |
Een stuk verder werd een plug gegrepen door een baars. Geen kneiter, maar wel een flink exemplaar. Na een paar plaatjes te hebben geschoten kon deze ook weer terug.
We vervolgden onze weg en kregen te maken met kinderen in kano's. En zoals dat hoort, ze hebben deze niet onder controle. Het kon blijkbaar niet uitblijven ........ Hoewel ik er naar streef dat alle lijnen binnen boord zijn, wanneer niet mee wordt gevist, ging het nu dus mis. Een lijn bleef hangen aan een kano. We beleefden een hele affaire eer de kano weer bevrijd en vlot getrokken was. Zo dat hadden we ook weer gehad!
 |
| Met opgestoken haren in conclaaf. |
De rivier stroomde als een gek, daar konden we weinig mee. Maar verderop lagen er mijns inziens wel mogelijkheden. We hebben het allemaal uitgeprobeerd. Verticaal langs de stroomnaad en slepen langs de oevers waar het niet keihard stroomde. Ook op een aangrenzend kanaal onderzochten we de aanwezigheid van actieve vissen. Niets mocht echter baten.
 |
| De brandgans lijkt er niet van op te kijken: allochtonen. |
Uiteindelijk keerden we terug naar ons beginpunt. Er was van alles te zien boven water, zoals futen en ook heel veel schilpadden. De welbekende roodwangschildpadden. Ik heb nog nooit jonge schildpadden in het wild aangetroffen, maar uitsluiten uit de kluiten gewassen exemplaren. Zouden er dan werkelijk zoveel losgelaten zijn in de natuur ?
 |
| Buren! |
Wat wij ondertussen ook probeerden, niets mocht baten en we moesten uiteindelijk erkennen dat onze vangst beperkt bleef tot de vissen die we deze ochtend hadden weten te vangen.
Met een opstekende wind en dreigende luchten in aantocht, besloten we de aftocht te blazen. We hadden heerlijk gevsit en hopen voor een volgende keer op meer vissen. Maar het was goed zo.
