4 juni 2016 Onvoorspelbare resultaten voor Jan-Philipp en Mark.

Zo ziet vriendschap er uit, tegelijkertijd een baars haken bij het werpend vissen.

Het liefst niet zo vroeg starten, want dit past niet. De middag en avond zou goed uitkomen. En dus speel je daar als gids op in. Toen ik vroeg in de middag bij de helling kwam, merkte een bekende op dat ik wel aan de late kant aan kwam zetten. Maar de klant is koning toch!

Het was druk op het water vanwege het mooie weer. Desondanks maakte het hoge water het noodzakelijk dat pallets de verbinding met de steiger tot stand moesten brengen. Zelf heb ik altijd een paar laarzen bij de hand (hoewel ik ze onlangs bijna kwijt was toen ik tweedehands spullen afleverde bij de kringloopwinkel) voor dit soort situaties.

Maar goed, het lukte allemaal en even later zaten de mannen in de boot en konden we er tegen aan. Op de rivier werd het een lastig verhaal, temeer daar voor het verticaal vissen nog iets meer vaardigheid is vereist dan thans aanwezig is. Daar blijven we aan werken, want JP heeft al lang gezien dat er veel mee te behalen is.

Maar de grootste boosdoener was het onweer dat zich deed gelden. Ik voer snel naar een beschutte stek en daar wachten we de bui af. De hengels lagen allemaal plat in de boot om de bliksem vooral niet aan te trekken. Al gauw was de dreiging voorbij en kozen we het ruime sop.

De eerste snoekbaars is een feit.

Omdat de vis nog niet erg mee wilde werken, besloten we te gaan slepen en het verticalen later, tijdens de avond, opnieuw te proberen. Bij het slepen had JP aan de diepe kant een Rapala Super Shad in de speld gehangen. En warempel, het lukte. Tot twee keer toe nam een snoekbaars de plug te grazen.

Nummer twee wordt welkom geheten.

We sleepten rustig verder en hadden ondertussen heel wat kleding afgelegd, nu de zon zich steeds meer deed gelden. En andermaal werd de Super Shad gegrepen.. Zo hielden we toch hoop op meer. Er kwam ook nog een snoekje langs, die we in het water onthaakten.

We doken een haven in en sleepten langs een damwand. En jawel, daar gebeurde het! Twee hengels, beiden voorzien van kleine diep lopende pluggen, werden gegrepen. Helaas draaiden de lijnen een beetje door elkaar en zo zagen we twee kapitale laarzen verloren gaan. De vis die het langst bleef hangen, ging verdacht dicht naar 50 cm. Helaas kwamen ze geen van beiden binnen. Desondanks hebben we ze gevonden en zijn dus warm.

We zoeken verder, zowel verticaal als werpend. Plotseling ontploft het water bij de plug die Mark net uit het water tilt. Moet haast een roofblei zijn geweest, of misschien een snoek? We gaan verder en de mannen werpen dapper verder. Dan houdt het voor JP even op, want een forse roofblei heeft zijn plug te grazen genomen. Volgens mijn gasten een echte "Brocken".

Superblij met deze verrassing, vervolgen we onze tocht. Lange tijd gebeurt er verder niets. Toen we een bocht maakten met de boot werd één van de pluggen plotseling gegrepen. De dader? Een stevige snoekbaars. Toen deze was teruggezet, grepen de mannen hun kans en bestookten de oever met hun pluggen. Bij JP was het direct raak. Een mooie baars was de pineut. En daarmee was ook de vierde soort binnen,

Terwijl ik nog spullen aan het opruimen was, stonden de beide mannen met een kromme hengel!
Eerst schepte ik de ene en daarna de andere baars. Zo, een schitterende double hook-up. Ineens was het dus feest. De volgende worpen leverden geen vis meer op, maar ze konden niet ver zijn toch?

Daarom sleepten we verder en werden andermaal verrast door indrukwekkende baarzen. Helaas gingen er ook nog een paar verloren. Maar toch was de teller ondertussen op 10 komen te staan.

We hadden nog goede hoop op meer vissen. En terwijl het anders tegen de avond dikwijls even aantrekt, bleef het nu muisstil daar beneden. Wel hadden de onweersluchten van die middag plaats gemaakt voor een mooie ondergaande zon. En met deze blik op het netvlies besloten we huiswaarts te gaan. De mannen hadden immers ook nog heel wat kilometers voor de boeg, eer ze thuis waren.