|
Een fraaie vangst om te memoreren. |
Ik heb vandaag een afspraak met Willem. Ieder jaar weten we wel een dag te vinden om elkaar weer eens te ontmoeten. Wij hebben er geen moeite mee als de dingen anders lopen dan afgesproken. Onze intentie is: lekker een dag het water op en dus niet ondanks weer en wind een vis willen vangen. En dat komt vandaag weer goed uit.Tegen de afgesproken tijd gaat de telefoon. Willem staat in de file. Dus arriveert hij een half uur later. De boot staat nog droog in de schuur, niet aangekoppeld. Wij drinken eerst wat en praten bij in afwachting van de laatste regen. Het zou zo langzamerhand droog moeten worden. Om 10.00 uur is het zover. We koppelen de boot aan en vertrekken.
|
Een heus welkomscommité |
Omdat het al laat is neem ik een nabij gelegen helling Bij de helling worden we verwelkomd door een groot koor. Een unicum! Overigens waren er meer mensen die het zelfde idee hadden betreffende het weer, ook zij hadden de regen afgewacht en ook hen viel nu dezelfde ontvangst ten deel. Leuk hoor, al die bijkomstigheden bij het vissen.
|
Vrijwel uitsluiten snoek en baars |
Wij lieten Tom te water en Willem kreeg de gelegenheid kennis te nemen van een prachtig stukje Nederland, dat zich nog niet eerder aan hem had vertoond. Na enige tijd mocht hij als eerste een vis drillen; een klein snoekje. Hoewel het zeker niet wild was wat de aanbeten betreft, pikten we her en der een vis op. Daarbij ging het uitsluitend om snoek en baars.
|
In de dril. |
We hebben voornamelijk gesleept. Het werpen leverde niets op en we hadden er vrede mee. Willem wilde nog even iets anders en zette een fraaie Wobshad in. Omdat de loodkop aan de lichte kant was, kreeg de shad een lange lijn aangereikt. Het bleek een gouden greep, want een fraaie snoek trapte er in. De stevige dril werd in het voordeel van Willem beslecht. Even later kon hij 89 cm. snoek aan de camera presenteren.
Toen werd het tijd om op te pakken. Grauwe luchten dreven in onze richting en we wisten wat ze zouden brengen: veel regen ! We waren blij met de zeven vissen die we hadden gevangen. Toen we trailerden werden we andermaal toegezongen door de nieuwbakken studenten, die keurig in het gelid stonden. Zij zetten hun eerste stappen in hun universitaire leven.
Toen we onderweg naar huis waren lieten we de bakken regen gelaten over ons komen. Super wat een timing: heerlijk genoten van het water, weer en wind en op het nippertje ontsnapt aan de overdadige regen.
Thuis kan ik weer aan de slag met de foto's. Deze worden nogal eens bewerkt om de herkenbaarheid van de locaties niet overduidelijk aan iedereen te tonen. Zodoende verdwijnen er bruggen, gebouwen en andere markante zaken, in de hoop dat ik niet terrorisme wordt beschuldigd.