 |
| Een juweel van een verjaardascadeau. |
Ik ben mooi op tijd bij de helling en breng alles in gereedheid. Als ik de boot richting het water stuur, komen mijn gasten aan en zo kunnen we snel van start. Aangezien wij elkaar nog niet eerder hebben ontmoet, maken we eerst kennis en zetten ons introducerend gesprek op het water voort. Zo krijg ik een beeld van de reeds aanwezige kennis en ervaring.
Dean geeft blijk van grote vissen die hij heeft mogen vangen en volgens zijn vader is hij echt een gepassioneerd visser, die iedere gelegenheid benut om zijn hengel uit te gooien. Zelfs in de tuin werd het werpen geoefend en zoals ik later zie, heeft hem dit veel precisie gebracht. Zowel met de moelen als met de reel kan hij bijzonder goed uit de voeten.
Dat zie ik dus ook als we de eerste stek uitwerpen. Een mooie hoek met een fraai talud, dat al eerder vis heeft opgeleverd. Vandaag echter niet en omdat ik nog veel wil doen qua techniek en verschillende stekken, gaan we verder. We slepen een stuk, maar ik merk al gauw dat het geen gemakkelijke dag gaat worden. Hopelijk treffen we nog een periode waarin de vis even los komt.
Ondertussen zijn we al een heel eind gevorderd als Dean plotseling een vis aan de lijn heeft. het is een vreemd gezicht als de staart boven water komt. Vals gehaakt! Maar daar treuren wij niet om, want even later scheppen we de grootste baars die hij ooit heeft gevangen. Een schitterende vis van 45 cm.
We maken er mooie foto's van en dan kan de vis terug. Schitterend!
Vol goede moed vervolgen we onze tocht en slepen verschillende aasjes, groot en klein met ons mee. Ook werpen we een interessante hoek uit. Helaas moeten na enige tijd ons heil elders gaan zoeken. Dan passeren we ons voorgenomen lunchadres, maar daarvoor is het nu nog te vroeg. Dus vervolgen we onze weg en zien regelmatig collega's in de weer. Het duidt op onrust en veel zoeken.
Dan blijft er een plug hangen, vast. Ik vaar terug en pak de kunstaasredder. Die heb ik echter niet meer nodig want er komt beweging in het obstakel. Het blijkt om een vlag te gaan, die nog aan de mast zit. Tja dat is ook een aparte vangst. Later droppen we onze vangst op de over bij een paar steigers. Wellicht dat een booteigenaar er nog eens zijn voordeel mee kan doen.
Ook wij moeten zoeken en proberen de rust te bewaren. Eerst bezoeken we een roofbleistek en heb ik de handen vol aan het positioneren van de boot. Ik hoop dat het mooie weer en de stijgende watertemperaturen de vis naar boven lokken. Helaas krijgen we geen respons. Toch krijgen mijn gasten een steeds betere indruk van de mogelijkheden in het gebied waar zij hun boot hebben liggen.
Vervolgens slepen we de oevers van een kanaal af. Ik kies daarvoor omdat het water hier niet stroomt. We raken nog een keer vast maar door terug te varen lossen we de plug. Helaas blijft ook nu iedere respons uit. Dan is het tijd om te lunchen. We lichten de Minn Kota en varen in een lekker gangetje naar onze bestemming. Daar leggen we de boot aan en voegen ons bij de andere gasten op het terras in de zon. De extra broek kan uit bij deze zomerse sferen.
Daarna gaan we naar de rivier en slepen een oever af. Deze wordt gevolgd door een aantal kribkoppen. Dan langs een veerstoep en ten slotte nog een damwand: niets! Hoe is het toch mogelijk.
Dan gaan we terug en werpen de kribvakken uit, terwijl er ondertussen ook verticaal wordt gevist. Boten om ons heen zijn andermaal druk in de weer, heen en weer ........
Alleen Dean krijgt een paar aanbeetjes, gelet op de dubbelgevouwen staart. Maar verder is het verdomd stil daar beneden. Ten slotte slepen we weer terug naar de helling en proberen verschillende soorten kunstaas. Ook werpen we nog een poosje. De taluds zijn mooi, maar zonder leven. En daarom moeten we genoegen nemen met die ene mooie vis, het mooie weer en de gezelligheid
Bij de helling vertrekt net een boot en wij kunnen traileren. Dit verloopt weer soepel en dan rijd ik de boot naar boven. We nemen afscheid en ik klim in de boot om alle hengels weer netjes in de betreffende kast te ruimen. Dan wacht mij nog een flinke tocht met de auto en moeten zowel de boot als de auto worden afgetankt.
Dean geeft blijk van grote vissen die hij heeft mogen vangen en volgens zijn vader is hij echt een gepassioneerd visser, die iedere gelegenheid benut om zijn hengel uit te gooien. Zelfs in de tuin werd het werpen geoefend en zoals ik later zie, heeft hem dit veel precisie gebracht. Zowel met de moelen als met de reel kan hij bijzonder goed uit de voeten.
Dat zie ik dus ook als we de eerste stek uitwerpen. Een mooie hoek met een fraai talud, dat al eerder vis heeft opgeleverd. Vandaag echter niet en omdat ik nog veel wil doen qua techniek en verschillende stekken, gaan we verder. We slepen een stuk, maar ik merk al gauw dat het geen gemakkelijke dag gaat worden. Hopelijk treffen we nog een periode waarin de vis even los komt.
 |
| 45 cm stekelgeweld. |
We maken er mooie foto's van en dan kan de vis terug. Schitterend!
Vol goede moed vervolgen we onze tocht en slepen verschillende aasjes, groot en klein met ons mee. Ook werpen we een interessante hoek uit. Helaas moeten na enige tijd ons heil elders gaan zoeken. Dan passeren we ons voorgenomen lunchadres, maar daarvoor is het nu nog te vroeg. Dus vervolgen we onze weg en zien regelmatig collega's in de weer. Het duidt op onrust en veel zoeken.
Dan blijft er een plug hangen, vast. Ik vaar terug en pak de kunstaasredder. Die heb ik echter niet meer nodig want er komt beweging in het obstakel. Het blijkt om een vlag te gaan, die nog aan de mast zit. Tja dat is ook een aparte vangst. Later droppen we onze vangst op de over bij een paar steigers. Wellicht dat een booteigenaar er nog eens zijn voordeel mee kan doen.
Ook wij moeten zoeken en proberen de rust te bewaren. Eerst bezoeken we een roofbleistek en heb ik de handen vol aan het positioneren van de boot. Ik hoop dat het mooie weer en de stijgende watertemperaturen de vis naar boven lokken. Helaas krijgen we geen respons. Toch krijgen mijn gasten een steeds betere indruk van de mogelijkheden in het gebied waar zij hun boot hebben liggen.
Vervolgens slepen we de oevers van een kanaal af. Ik kies daarvoor omdat het water hier niet stroomt. We raken nog een keer vast maar door terug te varen lossen we de plug. Helaas blijft ook nu iedere respons uit. Dan is het tijd om te lunchen. We lichten de Minn Kota en varen in een lekker gangetje naar onze bestemming. Daar leggen we de boot aan en voegen ons bij de andere gasten op het terras in de zon. De extra broek kan uit bij deze zomerse sferen.
 |
| Gezelligheid genoeg. |
Dan gaan we terug en werpen de kribvakken uit, terwijl er ondertussen ook verticaal wordt gevist. Boten om ons heen zijn andermaal druk in de weer, heen en weer ........
Alleen Dean krijgt een paar aanbeetjes, gelet op de dubbelgevouwen staart. Maar verder is het verdomd stil daar beneden. Ten slotte slepen we weer terug naar de helling en proberen verschillende soorten kunstaas. Ook werpen we nog een poosje. De taluds zijn mooi, maar zonder leven. En daarom moeten we genoegen nemen met die ene mooie vis, het mooie weer en de gezelligheid
Bij de helling vertrekt net een boot en wij kunnen traileren. Dit verloopt weer soepel en dan rijd ik de boot naar boven. We nemen afscheid en ik klim in de boot om alle hengels weer netjes in de betreffende kast te ruimen. Dan wacht mij nog een flinke tocht met de auto en moeten zowel de boot als de auto worden afgetankt.
