 |
| Een zonnige vis op een zonnige dag. |
Het weer in maart blijft duidelijk onder invloed van de rrrrrrrrrrr in de maand. Het was deze winter af en toe bitterrrr... koud en dan ging er veelal een streep door de afspraak. Ook deze week gooide het weer roet in het viswater. Niet zozeer vanwege de kou, maar vanwege de natte en winderige dagen voorafgaand aan de komende lente, want die zal er echt wel komen. Alleen de weg er naartoe blijft onvoorspelbaar en dikwijls onaangenaam. Mogelijk om de betere weersomstandigheden optimaal te kunnen waarderen.
Nu moet het echt gaan gebeuren, de afsluiting van het seizoen met de gesloten periode in het vooruitzicht. Inmiddels is deze ingegaan en zit al al weer te denken, verdorie kon ik het water maar op nu het aangenamer wordt. Er zijn echter meer dan voldoende andere dingen te doen, die anders waarschijnlijk in het gedrang zouden komen. En de boekingen voor juni stromen al weer binnen: betere tijden kondigen zich al weer aan dus!
Ja en dan zijner nog van die gebeurtenissen die je de haren ten berge doen rijzen. Een beroepsvisser die andermaal een paar ambtenaren om de tuin weet te leiden om hem nog even de gelegenheid te bieden om de verzamelde vissen op de paaigronden bij elkaar te harken voor eigen gewin. Geluk bij zo'n stomme verstrekking van een vergunning, de betreffende beroepsvisser gaat de fout in. Hij begeeft zich op verboden terrein en de NWA grijpt in. Nu maar hopen dat de beroeps geen rechtszaak aanspant om zijn in beslag genomen spullen terug te krijgen. Hij kon het immers ook niet helpen dat de winter zo lang aanhield en hij geen rendabel jaar kon draaien.............
Nu nog even lekker mijn laatste visdag van het achterliggende seizoen koesteren. Willem schoof om een uur of 9.00 binnen en toen konden we aan de koffie/thee. Ondertussen zaten er al verscheidene vismaten op het water, bleek later. Wij dus niet en tegen tienen was ons moment daar. De Tomasco kon het water in om vervolgens rechtstreeks naar de stekken te varen. Er stond een redelijk windje uit zuidoostelijke richting, die koude lucht aanvoerde.
 |
| Het feest was begonnen. |
Op de stek aangekomen, konden we onze gang gaan. Verderop lagen wel enkele boten waar we geen rekening mee hoefden te houden. We gingen rustig van start. De vissen waren er niet als de kippen bij om mij te feliciteren met mijn verjaardag. Mogelijk had ik dit niet voldoende gecommuniceerd. Gelukkig kwam naar verloop van tijd toch de eerste vis binnen; een stevige snoekbaars.
 |
| Volledig verzwolgen. |
Daarop nuttigden we een paar lekkernijen, die Willem had meegebracht. Het feest was begonnen. Daarna duurde het lange tijd eer de tweede vis binnen kwam. Omdat er gebak in onze bagage zat, ook voor vismaten verderop, nam ik de telefoon ter hand. Zij bleken veel verderop te zitten en daarom ging het gas erop en voeren we heerlijk over het water scherend, in hun richting.
 |
| Even terug gehaald uit de benarde positie |
Daarbij zag ik ineens het broertje van Tom varen. Het was Luus in gezelschap van Lambert en dus gingen we even gedag zeggen. Ook bij hun waren de vangsten matig en dus was het gewoon zoals het was. We zetten onze vaartocht voort en misten ons beoogde doel, omdat zij juist even aan ons zicht waren onttrokken.
Ik voer richting een andere boot maar zag dat dit niet de boot was die ik zocht en omdat ik snel van richting veranderde liet ik na deze boot te groeten. Dit kreeg ik later weer op mijn bordje:
"of mijn arm het niet meer deed?" . Jawel hoor en dat heb ik later dus rechtgezet, want ook in deze boot bleek een bekende te zitten.
 |
| Een echt verjaardagsfeest |
Uiteindelijk toch aangekomen bij de juiste boot, kon ik de felicitaties in ontvangst nemen. De doos met gebak werd tevoorschijn gehaald Het werd een gezellige ontmoeting, niet alledaags en tevens de feestelijke afsluiting van het seizoen. Dit was dus in meerdere opzichten het geval, gelet op vele bekenden op deze dag op deze locatie. Dit kon geen toeval meer zijn: soort zoekt soort zullen we maar zeggen en als het dan gezellig is, is dat mooi meegenomen.
Toen het gebak verorberd was, gingen we weer onze eigen weg. Na nog enige tijd in de buurt te hebben rond gedobberd, besloot ik het verder op te zoeken. Ik koos een traject waarin ik wel vertrouwen had en dit bleek een goede keus. Helaas moesten we bij de eerste vis genoegen nemen met een smachtende blik op een snoekbaars van rond de 80 cm. Vlak bij de boot schoot de haak los en moeten we dus genoegen nemen met het plaatje op ons netvlies.
 |
| Nog meer gegadigden |
Gelukkig bleken er op deze stek meer gegadigden aanwezig te zijn en zo visten we een paar mooie snoekbaarzen op. Na enige tijd kregen we geen reacties meer op ongeachte welk formaat en kleur van de shads dan ook. Dus dan maar weer verder en omdat je inmiddels weet hoe diep je ze moet zoeken, weet je uit ervaring ook wel welke stekken dan kansrijk zijn.
 |
| Bijna 47 cm. Voor ons een kapitale baars. |
Op de volgende stek was het eigenlijk het zelfde verhaal. Gelukkig ging er nu geen grote vis verloren. Willem haakte en ving zelfs een kapitale baars. Een oud dier dat er beregezond uit zag. En zo visten we een mooi aantal vissen bij elkaar.
 |
| Indrukwekkend. |
 |
| Niet allemaal zo groot. Brutaal blijven ze, die rovers! |
Grappig om achteraf te constateren dat de andere boot bijna drie keer zoveel had gevangen, maar het gemiddelde per persoon per uur hetzelfde was.
Mij gaf het in ieder geval de voldoening dat wij een relatief korte dag hadden en de vangsten daarmee in overeenstemming waren. De trailer van onze vismaten stond er nog, net zo goed als dat ze er al stond toen wij kwamen. Thuis gekomen wachtte ons nog een maaltijd en later schoven er nog een paar vrienden binnen. Zo had ik in alle opzichten een topdag, die letterlijk en figuurlijk zonnig was.
Nu de gesloten periode goed benutten om alles weer optima forma gereed te hebben voor alweer een nieuw seizoen.
