10 november 2018 Wat een deceptie !!

Het was 1 september en samen met zijn zoon kregen we 34 vissen in de boot op een stuk water dat onze verwachtingen sterk overtrof. Met andere woorden, dergelijke vangsten zijn hier niet normaal.

1 september, toen liep het hier dus wel.

Nu was het ondertussen dus november en ik wilde ergens anders naar toe. Die 1 september spookte echter nog steeds rond in het hoofd van JP en dus gingen we terug naar het water dat ons die ene dag zo overrompelde.

Het was heel ander weer dan destijds. De warmte had plaats gemaakt voor de kou en het was somber. Geen zon en waterkoud. We gingen direct in de richting waar de herinneringen van JP ons naar verwezen. Ik voer direct naar de super stekken van weleer, maar u raad het al; dit was een andere dag.

We sleepten, we verticaalden en we wierpen. Maar het maakte allemaal niets uit. Deze dag hielden de vissen hun kaken keihard op elkaar. En dan niet één uitgezonderd. Je hoopt dan nog op die ene uitschieter, maar ook die kwam niet.

Urenlang zijn zonder enig succes bezig geweest. Tussendoor een flinke break om weer op temperatuur te komen en de accu's op te laden. Maar ook daarna geven de vissen geen krimp. Niet één aanbeet was ons gegund.

En zo kon het gebeuren dat we halverwege de middag de handdoek in de ring gooiden. JP had de hoop opgegeven en liet me weten dat het waarschijnlijk toch beter was geweest mijn voorstel over te nemen. Helaas gedane zaken nemen geen keer en dus was het enige dat ons restte een vette "blanc".

Dit heb je af en toe nodig om je extra te verheugen over die dagen dat alles wel loopt.