30 juni 2018 De aanhoudende hitte en droogte doet zijn intrede.

Geen activiteit te bespeuren!

Hoewel je inmiddels weet dat de vangsten minder en wisselvalliger worden, blijf je er natuurlijk niet voor thuis. Het weer is veel te mooi om niet te gaan. Heerlijk op het water, want daar is het altijd iets koeler en niet onbelangrijk, je kunt er vissen.

De dieren op de oever hielden zich rustig, zonnen en af en toe een bad.

Zo begonnen Jan-Philipp en ik  deze dag ook vol goede moed. Toch viel al op dat de dieren boven water zich heel rustig hielden en voor mij is dat een teken aan de wand. Misschien iets om zelf ook eens aandacht aan te besteden. Mijn indruk is dat het leven onder water dikwijls een afspiegeling is van hetgeen zich er boven afspeelt.









Natuurlijk zijn er die onstuimige weersomstandigheden dat de snoeken het bijvoorbeeld erg goed doen, terwijl je boven water nauwelijks iets waarneemt, maar s' zomers in in het najaar valt het me vaak op.

Zo'n dag was het dus. Er zijn zelfs geen foto's van de gevangen vissen gemaakt. De twee baarzen die we in de boot kregen, waren dus niet fotogeniek genoeg. Met andere woorden; het waren kleine/doorsnee vissen en die gaan linea recta terug.  We weten dat dergelijke dagen er ook bij horen en verheugen ons dan weer op die andere dagen, dat je heerlijk kunt vangen.

Mooi weer dus om een beetje paard te rijden.

Nu deden we het met hetgeen zich op de oever afspeelde. Zoals de groep ruiters die langs kwam.
En niet onbelangrijk, de gesprekken die gevoerd worden.

De items die voor mij bepalend zijn: het buiten zijn, het sociale contact en het spelletje, vormen voor mij een combinatie waaruit altijd veel voldoening te halen valt. Dit maakt een visdag nooit een verloren dag.