 |
| Het was een gezellige bijeenkomst. |
Mijn collega Johan Struwe had me al geruime tijd geleden gevraagd of ik pro deo een dag mee zou willen werken aan uitwisseling gerelateerd aan de Rotary Club . Een paar Amerikaanse jongeren verbleven enige tijd in Tiel en voor hen werden allerlei activiteiten georganiseerd om Nederland te leren kennen en ervaren. Daarbij ging de gedachte ook uit naar een dag vissen met de boot.
Ik werk indien mogelijk graag mee aan dit soort dingen, omdat je weer andere mensen ontmoet. En dat ging deze dag helemaal lukken. El heel vroeg werd ik verwacht op de ontmoetingsplek en was daar mooi op tijd. Omdat er nog niemand was en er ter plaatse een tankstation aanwezig was, gooide ik zekerheidshalve de tank van de boot nog even vol.
 |
| De "begeleiding" (voor in de boot) nam het er van deze dag. |
Ondertussen kwam ook mijn naamgenoot aan, die ook nog moest tanken. En gaandeweg kwamen de anderen ook......... al hoewel. Degene die deze dag als begeleider op zou treden en onderweg nog een jongen op zou pikken, was in geen velden of wegen te bekennen. Er werd actie genomen om iemand anders deze jonge gast ter plekke af te leveren en uiteindelijk arriveerde de "begeleider" en die moest natuurlijk ook nog even tanken!
Veel te laat vertrokken we uiteindelijk. Onze gasten bij de begeleider in de auto en wij met twee boten voor drie gasten en de begeleider. Achteraf vraag ik me nog steeds af waarvoor de begeleiding noodzakelijk was, onze gasten hadden zo bij ons in kunnen stappen. Maar goed, zo was het blijkbaar bedacht.
 |
| In afwachting van hetgeen komen gaat. |
Bij de gekozen jachthaven aangekomen moest ik binnen zien te komen, want ik beschikte niet over een pasje of iets dergelijks. Mij werd geadviseerd direct achter mijn collega door de poort te rijden, zodra de slagboom open was. En dit lukte ................ hoewel ik niet houd van dit soort acties. En dat het niet kloppend was, bleek wel toen de havenmeester verscheen. Hij was niet blij met mijn actie, maar toen ik hem zonder meer de betaling aanbod, was het leed snel geleden. Een sausje van excuses er over heen en wij konden onze visdag met de Amerikaanse gasten voortzetten.
 |
| Voorzichtig even aanraken, daar blijft het bij. |
De kop was er af, dat kun je wel zeggen en ik was dan ook blij dat de boot in het water lag. De twee dames wilden graag bij mij instappen en daar had ik uiteraard geen bezwaar tegen. Lily en Maya wisten absoluut niet wat ze moesten verwachten. Maar gelukkig wisten de kleine pluggen, die werden ingezet, al snel enkele rovers te verleiden.
 |
| Een heleboel gevaarlijk uitziende tanden. |
De kleine pluggen deden het goed bij dit mooie weer en in het relatief ondiepe water. De dril werd natuurlijk wel door de dames gedaan en deze verliepen probleemloos. De eerste drie vissen waren snoeken van een redelijk formaat en zorgden voor heel veel hilariteit in de boot.
 |
| Maya zag zelf vasthouden niet zitten dus! |
De dames zagen het niet zitten om de vissen in de hand te nemen en dus leende ik me voor de presentatie van de vissen, waarbij ik Lily en Maya een kijkje in de tandenrijke bek gunde. Dit versterkte de angst voor het zelf vasthouden alleen maar. Toch was het hartstikke leuk.
 |
| Even herstellen van de hitte, terwijl de boot langzaam verder voer. |
Wat steeds minder leuk bleek te worden, was de hitte. Het putte de dames enigszins uit en bezorgde Maya hoofdpijn. Gelukkig was de gids op alles voorbereid en was er paracetamol aan boord. Terwijl de dames even rustnamen, konden de medicijnen gaan werken en gelukkig deden ze dit, zodat beide dames weer volledig inzetbaar waren.
 |
| In een handdoek lukte nog wel |
We kozen samen met de andere boot een andere stek. Deze was vooral geschikt om te verticalen. Nadat de hengels tevoorschijn waren gehaald en de techniek was uitgelegd, konden de dames aan de bak. En dan blijkt telkens weer dat het nog niet zo makkelijk is. Zelf wist ik nog twee snoekbaarzen te strikken, zodat er in ieder geval ook kennis met deze soort gemaakt kon worden.
Omdat de beten toch tegenvielen, voeren we terug. Onderweg deden we nog een paar kribben aan en daar haakte ik nog een mooie snoekbaars. Tijdens de dril door Lily ging deze vis helaas verloren. In ieder geval hadden we weer actie gehad.
Toen bereikten we het traject dat we 's morgens hadden afgelegd. de kleine plugjes werden weer ingezet. Nu liet ik het varen ook geruime tijd over aan Lily die dit wel een uitdaging vond. En zo kachelden we voort onder extreem zomerse omstandigheden.
 |
| Ook nog een paar baarzen. |
Gelukkig kwam er nog een andere soort in de boot en wel een paar baarzen. Niet erg groot en dus het formaat dat Lily wel met blote handen aandurfde. Voor Maya was de uitdaging echter te groot. Ze waagde zich er niet aan. Toch was de variatie erg leuk, zowel in de toegepaste technieken als in de gevangen soorten. Ook de locaties boden verschillende indrukken, zodat de missie van het kennis maken met Nederland deze dag goed uit de verf kwam.
Onderweg hebben we heel wat afgepraat en was ik weer veel wijzer. Bijvoorbeeld om de kosten van het studeren in Amerika. Zo wisselde Lily werken en studeren om het jaar af. Anders zouden de kosten haar boven het hoofd groeien. Dat wil zeggen dat ze haar werkzame leven met zoveel kosten zou starten dat het risico veel te groot was.
 |
| Even het stuur uit handen geven, geeft nog meer beleving bij de dag. |
Na een vermoeiende dag, vanwege de hoge temperatuur en de zwakke wind, kwamen de dames redelijk uitgeput aan land. Daarna waren de boten snel getraillerd en konden we de thuisreis aanvaarden. Omdat de begeleider nog even iets wilde drinken met de gasten, namen we ter plaatse afscheid en wisselden gegevens uit om de foto's aan elkaar te doen toekomen.
Dit kwam helemaal goed en ik kijk nog steeds met veel plezier terug op deze uitwisseling van Amerikaanse en Nederlandse jongeren. het is voor herhaling vatbaar. Daarbij laten we het weer maar even buiten beschouwing, want dit valt momenteel toch moeilijk te voorspellen.
