 |
| Wanneer je geen tanden hebt om de prooi te grijpen, gaat het er hard aan toe. |
In deze tijd van het jaar is er altijd veel interesse in het gidsen en JP is daarin niet anders. Hij onderneemt nog vaker dan anders de reis naar Nederland om uit te waaien op het water. Weg van de hectiek van zijn kantoorleven. De corona heeft daar even variatie in gebracht, omdat het kantoor naar thuis verhuisde, maar inmiddels verblijft hij weer veel op de zaak. Vandaag dus even niet!
Wanneer hij van huis vertrekt, ben ik geïnformeerd en weet dus hoe laat ik hem op de afgesproken plaats kan verwachten. Hij spreekt de hoop uit dat de regen, die hij de hele reis zal vergezellen, op de plaats van bestemming op mag houden. Ik laat hem weten dat dit, volgens de buienradar, het geval zal zijn. En dit blijkt gelukkig te kloppen.
Als ik de boot te water laat, komt JP aangereden. Hij bouwt de boot direct vol met al zijn spullen en ik haal tijdig nog één hengel van mezelf te voorschijn, voordat de weg naar de hengelbak volledig is geblokkeerd. De kapotte stoel is ondertussen gerepareerd en kan weer dienst doen. Zo blijven we bezig en blijft het geld rollen.
Niet veel later varen we, bepakt en bezakt, de rivier op. Ons doel ligt een heel stuk verder op, maar ik vaar er liever heen, dan dat ik naar de dichtstbijzijnde "helling" rijd. Deze kun je nu niet direct een helling noemen en bovendien is het parkeren ter plaatse lastig. Ik geef er de voorkeur aan een stuk stevig door te varen en om onderweg nog wat interessante stekken af te vissen.
Bij de eerste stek volgt er vrij snel een aanbeet op het kunstwerk dat JP de vissen heeft voorgezet. Een grote ondiep lopende Rapala X-Rap, vooraf gegaan door een Asp-spinner. Een snoek heeft de plug gegrepen en de hengel staat te stuiteren. JP heeft echter te veel zaken om handen om direct de hengel te grijpen en daar gaat het dus mis.
Dan blijft het lange tijd stil en varen we een flink stuk door. En daar vangen we onze eerste baars. Een mooi gemiddeld formaat, zoals we er vandaag nog vele zullen ontmoeten. De vis gaat snel terug en we gaan verder. Onderweg moeten we af en toe lijnen van kantvissers omzeilen en gelukkig verloopt dit vandaag probleemloos.
 |
| Deze roofblei kan nog flink uitgroeien. |
Terwijl we slepen staat JP voor in de boot te werpen en bij een ondiepe plaat meldt hij een aanbeet. Het blijkt om een kleine roofblei te gaan. Het formaat is niet indrukwekkend, maar het werpen heeft geloond. Fijn dat niet alleen respectabele rovers bepalend zijn voor de voldoening.
Dan gaat het verder en pikken we af en toe een baars op. Een kleine zilverreiger is te schuw om vast te kunnen leggen. Een nijlgans met een verwonde vleugel maakt zich uit de voeten, wat erg veel onnodige inspanning vergt. Vroeg of laat zal deze gans wel ten prooi vallen aan een rover; een vos wellicht? Wij zien het allemaal aan, terwijl de wind flink is aangetrokken.
 |
| Veel baarzen vandaag. |
En die pleziervaart heeft vandaag de behoefte veel bakboord te varen en soms zelfs de neiging binnendoor in te willen halen. Gelukkig komt de schipper tijdig tot bezinning, zodat zijn schroef heel blijft.
Wij vangen ondertussen een aantal mooie baarzen.. JP wil dit stuk water nog een keer proberen. Ik stel voor om via de overzijde, nog even een kleine stek aan te doen. Ooit kwamen hier een paar mooie roofbleien uit. Deze blijken vandaag niet thuis. Wel zien we een schildpad die zich van een tak laat vallen als wij blijkbaar te dicht bij komen.
 |
| Een hele gave 50+ winde blijft voor ons een mooie vangst. |
Het lijkt er op dat deze stek niets op gaat leveren, tot we wegvaren en er op een hoek die snoeiharde aanbeet komt. De vis zonder tanden heeft er geen gras over laten groeien en geeft JP handen vol werk. Met de kop in de wind, blijft de boot mooi op het "anker" liggen. Het duurt nog even voordat de 50+ winde aan boord komt. Wij zijn er blij mee en de derde soort is binnen.
Zoals gezegd gaan we op herhaling, maar nu werpend en vertikalend. Langzaam varen we lang de gevaarlijke ondiepe oever. Het is hier echt verraderlijk en ik blijf er dan ook ruimschoots uit buurt. JP kan het makkelijk afwerpen. Ondertussen in heb zijn vertikaalhengel in gebruik genomen, omdat de mijne begraven ligt onder stapels dozen en andere gerij.
 |
| Verticaal een zware vis om te vangen. |
Ineens ervaar ik een snoeiharde aanbeet en hangt er direct een zwaar gewicht in de hengel. JP is snel ter plaatse en kan even later een flinke snoek landen. Dit is een mooie opsteker, toch snoek en de vierde soort van vandaag. Wie schieten een plaatje en gaan verder. Echter zonder resultaat en daarom slepen we dit traject nog één keer af. En dit levert vrijwel direct weer een paar baarzen op.
Dan wordt het tijd om in de richting van de helling te gaan, want daar doen wij nog wel een paar uur over. Niet als je snel vaart, maar zeker wel als je de hele weg terug aan het vissen bent en dit is precies wat wij gaan doen. De stek die wij voor het verticalen hebben bedacht, slaan we over als we zien dat er nauwelijks vis aanwezig is.
 |
| Ineens zijn ze wakker. |
Dan maar weer slepen en werpen. Beide werpen hun vruchten af. Daar zijn echter wel een paar saaie uren aan vooraf gegaan. Uren waarin er niets gebeurde en deze stilte wordt doorbroken door een snoek. Blijkbaar zijn ze ineens wakker geworden, want er volgen er meer en de teller loopt op. Daarbij tellen we ook de kleine baarzen, de lefgozers, die nauwelijks groter zijn dan het aas.
Omdat ik in het schroefwater geen aanbeten krijg, neem ik de hengel in de hand om extra actie te kunnen geven. Ik voel ineens een tikje, gevolgd door eens stevige dreun. Helaas lost de vis en weten we dat deze snoek ons niet is gegund. Overigens komen nu heel veel vissen uit de oever, terwijl ze eerder vooral uit de diepe kant kwamen.
 |
| Die eenden had ik niet eens gezien. |
Wat ons nu wel gegund is, is het plaatje van de kleine zilverreiger. Deze laat ons echt niet dichtbij komen, maar ik kan toch een redelijke plaat schieten. Op de computer zie ik ook de eenden die langs zwemmen. Deze had ik op die grote afstand dus helemaal niet gezien.
 |
| We kregen ook nog een mooie snoekbaars cadeau. |
Het lijkt echter niet meer op te houden en werpend krijgt JP nog een paar baarzen binnen. Op een ondiepe plek haken we bovendien een snoekbaars en vinden het zo langzamerhand best "amazing". Het overtreft ook mijn verwachtingen, want de laatste tijd was het best moeizaam.
 |
| Toch geen "Hänger" dus. |
Één van de laatste vissen brengt JP in verwarring. Hij denkt dat hij een "Hänger" heeft. Met andere woorden, dat de plug ergens aan vast is blijven hangen. Ik weet het echt zeker, het is een vis, want de plotselinge beuk op de hengel kan alleen door een flinke vis zijn veroorzaakt.
Wanneer ik alle hengels binnen heb, wacht ik op het moment dat het net onder de vis kan. Dan ligt er andermaal aan flinke snoek in het mandje. JP is er blij mee en poseert met een lach, die ik nog even extra aanmoedig. Het plezier in het vissen, met alles erop en er aan, staat immers centraal.
Mooi op tijd komen we terug bij de helling. We hebben ruim acht uur op het water gezeten en de teller staat op 23 vissen. Vijf snoeken kregen we in de boot en 15 baarzen. Verder nog een roofblei, een winde en een snoekbaars. JP vertrekt opgewekt huiswaarts, terwijl ik de boot terug breng naar de stal.
